Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Bogucka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Protokolant specjalista Małgorzata Orman, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 listopada 2014 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Gminy W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia taryfy na zbiorowe zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków oddala skargę.
Rada Gminy W. uchwałą nr [...] z [...] r. zatwierdziła taryfy za zbiorowe zaopatrzenie w wodę przez Komunalny Zakład [...] we W. na okres od 1 kwietnia 2014 r. do 31 marca 2015 r. W podstawie prawnej uchwały podano przepis art. 7 ust. 1 pkt 3, art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm., zwanej dalej u.s.g.) oraz art. 24 ust. 1, 5 i 7 ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r., nr 123, poz. 858 ze zm., zwanej dalej ustawą o zbiorowym zaopatrzeniu). Zatwierdzona taryfa stanowi załącznik nr 1 do uchwały. W pkt 5.1 załącznika ustalono ceny i stawki opłat netto stwierdzając przy tym, że zgodnie z § 2 pkt 9 i 11 rozporządzenia Ministra Budownictwa z 28 czerwca 2006 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz. U. z 2006 r., nr 127, poz. 886, zwanego dalej rozporządzeniem), do cen i stawek opłat netto dolicza się podatek VAT, wprowadzony odrębnymi przepisami, wedle stawek obowiązujących w okresie obowiązywania taryfy.
W skardze na tę uchwałę Wojewoda [...] wniósł o stwierdzenie jej nieważności w całości jako niezgodnej z art. 24 ust. 5 w związku z ust. 1 i ust. 11-13 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu i § 2 pkt 9-11 rozporządzenia. W uzasadnieniu podniósł, że zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy, taryfa jest zestawieniem ogłoszonych publicznie cen i stawek. Jej obligatoryjne elementy określa § 4 rozporządzenia. Brak lub niewłaściwe określenie w taryfie choćby jednego z wymaganych prawem elementów powoduje, że dokument nie stanowi taryfy i nie może zostać zatwierdzony. W ocenie Wojewody zatwierdzona taryfa wadliwie w pkt 5.1 określa ceny i stawki opłat w wysokości netto, bez doliczonego podatku VAT. Przepisy § 2 pkt 9-11 rozporządzenia wymagają natomiast doliczenia tego podatku do cen i stawek. Na takie rozumienie tej regulacji ma wpływ przepis art. 24 ustawy, który reguluje szczegółowo sposób postępowania w przypadku zmiany stawki podatku w czasie obowiązywania taryfy. W kontekście regulacji art. 24 ust. 1 oraz 9-13 ustawy, zasadne jest stanowisko, że stawki i ceny winny zostać w taryfie określone w wysokości brutto, uwzględniającej podatek VAT. Odmienne praktyka podważa celowość regulacji art. 24 ustawy, na podstawie art. 24 ust. 5 ustawy rada winna podjąć uchwałę o odmowie zatwierdzenia taryfy.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy W. wniosła o jej oddalenie. Zwróciła uwagę, że analogiczne rozwiązania przyjęte w uchwałach zatwierdzających taryfy na wcześniejsze okresy, nie budziły zastrzeżeń organu nadzoru. Podniesiono, że stanowisko Wojewody nie znajduje jednoznacznego potwierdzenia w treści przepisów, zgodnie z § 2 pkt 9 rozporządzenia, cena jest wielkością wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą odbiorca zobowiązany jest zapłacić przedsiębiorstwu z 1 m3 wody; do ceny zaś dolicza się podatek VAT w wysokości ustalonej odrębnymi przepisami. Analogiczne rozwiązanie zawiera § 2 pkt 11 rozporządzenia, definiujący stawkę opłaty. Kwestionowana uchwała nie wywołuje żadnych negatywnych skutków. Komunalny zakład każdorazowo podaje na tablicach ogłoszeń we wszystkich sołectwach cenę wody z wyszczególnieniem wielkości netto, podatku VAT i wielkości brutto. Takie też dane zawierają wystawiane faktury dla odbiorców. Uchwała została Wojewodzie przesłana następnego dnia po podjęciu i organ nadzoru mógł wówczas stwierdzić jej nieważność. Stwierdzenie jej nieważności aktualnie spowoduje daleko idące konsekwencje.