Skarga (...) S.A. w K. na uchwałę Rady Miejskiej w K. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka spr., Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Protokolant st. sekretarz sądowy Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2010 r. w sprawie ze skargi (...) S.A. w K. na uchwałę Rady Miejskiej w K. z dnia (...) r. nr(...) w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części, w której (...) przewiduje dla (...) stawkę procentową służącą naliczeniu opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości (...) 2. w pozostałym zakresie skargę oddala, 3. zasądza na rzecz skarżącej Spółki od Gminy K. kwotę (...) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/10

Rada Miasta K. w dniu 25 kwietnia 2005 r. podjęła uchwałę Nr XL/824/05 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta K. w rejonie ulic [...]-[...]-[...]-[...] Powyższa uchwała została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] z 2005 r., Nr 78, poz. 2142.

Pismem z dnia [...]r. "A" S.A. wezwała Radę Miasta K. do usunięcia naruszenia prawa, polegającego, zdaniem Spółki, na nie spełnianiu przez plan wymagań z art. 53 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. 2005, Nr 228, poz. 1947 z późn. zm.) oraz naruszeniu konstytucyjnej zasady równości.

Powołując się na bezskuteczność powyższego wezwania (uchwałą z dnia 27 kwietnia 2009 r. Rada nie uwzględniła zawartych w nim zarzutów), pismem z dnia [...]r. "A" S.A. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę domagając się stwierdzenia nieważności przedmiotowej uchwały z dnia 25 kwietnia 2005 r. oraz zasądzenia kosztów postępowania. W uzasadnieniu Spółka nie ponowiła już zarzutu co do naruszenia art. 53 ustawy Prawo geologiczne i górnicze, wskazując jako nowe zarzuty naruszenie:

- art. 48 cytowanej wyżej ustawy Prawo geologiczne i górnicze poprzez brak uwzględnienia w planie miejscowym udokumentowanych złóż kopalin,

- art. 72 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 2008 r., Nr 25, poz. 150 z późn. zm.) poprzez nieuwzględnienie w planie występowania złóż kopalin oraz obecnych i przyszłych potrzeb eksploatacji tych złóż,

- art. 10 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) nakazującego uwzględnianie w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania oraz w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego udokumentowanych złóż kopalin oraz zasobów wód podziemnych,

- art. 2 Konstytucji R.P. poprzez złamanie nakazu poprawnej legislacji,

Ponowiono nadto zarzut naruszenia art. 32 Konstytucji poprzez naruszenie zasady równości wobec prawa.

W uzasadnieniu skargi Spółka podała, że legitymuje się interesem prawnym do wniesienia przedmiotowej skargi, bowiem w dacie podjęcia uchwały była użytkownikiem wieczystym nieruchomości o łącznej powierzchni 103 940 m², które znajdują się w obszarze objętym wspomnianym planem. W związku ze sprzedażą wspomnianych nieruchomości aktualnie toczy się postępowanie w sprawie obciążenia Spółki opłatą z tytułu wzrostu wartości tych nieruchomości. Tym samym, w ocenie strony skarżącej, jej interes prawny jako związany z wykazaniem braku podstaw do wprowadzenia przedmiotowej opłaty jest oczywisty. Spółka legitymuje się także koncesją na wydobywanie węgla kamiennego ze złoża "B", zaś obszar objęty planem znajduje się na terenie górniczym utworzonym wspomnianą koncesją. W dalszej części uzasadnienia skargi Spółka podniosła, że przedmiotowy plan miejscowy obejmuje nieruchomości gruntowe, pod którymi zalega złoże węgla kamiennego eksploatowane przez "B" wchodzące w skład obszaru górniczego, co jednak nie zostało uwzględnione w zaskarżonej uchwale, naruszając wskazane wyżej przepisy ustaw. Spółka podkreśliła, że jeżeli okoliczność ta nie była znana Radzie, to bezpłatną informację w tej sprawie mogła ona z łatwością uzyskać na podstawie art. 47 ust. 7 zd. 1 Prawa geologicznego i górniczego. Uzasadniając zarzuty naruszenia przepisów Konstytucji RP Spółka wskazała, że w § 14 pkt 5 zaskarżonej uchwały ustalono stawkę opłaty planistycznej dla Akademii Wychowania Fizycznego w K. w wysokości 0%, co w niedopuszczalny sposób doprowadziło do zróżnicowania praw podmiotów znajdujących się w tej samej sytuacji faktycznej. Przyjęta dla pozostałych podmiotów 30% stawka opłaty ustalanej od wzrostu wartości nieruchomości nie została nadto uzasadniona. Przewidziana w ustawie możliwość zróżnicowania wysokości stawki omawianej opłaty dowodzi zaś, że nie może być ona dowolna. W związku z tym, zdaniem strony skarżącej, Rada winna przed uchwaleniem planu zgromadzić dowody, że dojdzie do wzrostu wartości nieruchomości uzasadniającego zastosowanie przyjętej stawki opłaty. Przeciwne rozwiązanie prowadziłoby "do całkowitej uznaniowości organów" i oznacza dopuszczalność ustalenia zawyżonej stawki opłaty nawet w stosunku do nieruchomości "których wartość w planie miejscowym w ogóle nie uległa zmianie".

Strona 1/10