Dnia 5 czerwca 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Ewa Krawczyk Sędziowie: WSA Rafał Wolnik - spr. Asesor WSA Barbara Brandys-Kmiecik Protokolant: sekr. sąd. Małgorzata Orman po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2006 roku, sprawy ze skargi J. W. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] roku, nr [...] w przedmiocie wykonania określonych robót budowlanych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. Nr [...] i orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości 2. zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącego kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
Decyzją z dnia [...] roku Nr [...] wydaną po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. nakazał "A" wykonanie w terminie do [...] 2005 roku - w celu uzyskania pozwolenia na użytkowanie garażu wykonanego na działkach nr X i Y przy ul. [...] (w podwórzu) w K. - uzupełnienie opierzeń wzdłuż murów ogniowych oraz attyki i wykonanie wentylacji nawiewno-wywiewnej w drzwiach garażu.
Jako podstawę prawną tej decyzji organ wskazał art. 40 ustawy z dnia 24 października 1974 roku - Prawo budowlane (Dz.U. Nr 38, poz. 229 z późn. zm.) w związku z art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2003 roku, Nr 207, poz. 2016 z późn. zm.).
W uzasadnieniu stwierdzono, że przedmiotowy garaż powstał ok. 1955 roku bez wymaganego pozwolenia na budowę. Ustalono, że dla terenu, na którym wzniesiono ten garaż nie było w dacie budowy planu zagospodarowania przestrzennego. Plany takie obowiązywały natomiast w latach 1979 - 1991 i 1991 - 2004. W zapisach tych planów przedmiotowy teren przeznaczony był pod zabudowę mieszkaniową, a później także pod usługi wielofunkcyjne. Stwierdzono, że ponieważ teren ten jest użytkowany w dotychczasowy sposób, to nie powinno się wydawać nakazu rozbiórki. Stwierdzono także, że garaż nie zagraża bezpieczeństwu ludzi, a konstrukcja jest w dobrym stanie technicznym. Dostrzeżone nieprawidłowości będą zaś usunięte w wyniku wykonania obowiązku nałożonego decyzją.
Odwołanie od tej decyzji wniósł skarżący J. W.. Zarzucił naruszenie art. 40, art. 37 ust. 2 i art. 42 Prawa budowlanego z 1974 roku. W uzasadnieniu wskazał, że art. 40 Prawa budowlanego z 1974 roku ma zastosowanie jedynie w przypadku, kiedy zachodzą okoliczności określone w art. 37 tej ustawy. Tymczasem w przedmiotowej sprawie brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co w ocenie skarżącego nie pozwala na przyjęcie, że obiekt znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym jest przeznaczony pod zabudowę. Wskazał także, że garaż wybudowany został na drodze dojazdowej do działki nr Z wbrew planom sytuacyjnym z 1938 roku. Takie usytuowanie samo przez się powoduje, że nastąpiło pogorszenie warunków użytkowych dla otoczenia, o którym mowa w art. 37 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego. Powołał się na toczące się przed Sądem Rejonowym w K. postępowanie o ustanowienie drogi koniecznej dla przedmiotowej nieruchomości.
Rozpoznając to odwołanie [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy przyznał, że obiekt powstał na terenie, na którym zarówno w dacie budowy, jak i w dacie orzekania nie obowiązywał plan zagospodarowania przestrzennego. Wskazał jednak, że nie istnieje obowiązująca wykładnia, czy brak planu skutkuje nakazem rozbiórki również do obiektów wybudowanych pod rządami starej ustawy. Przyjął zatem, iż "brak dowodów winy nie może działać na niekorzyść strony". Ponadto organ odwoławczy stwierdził, że organ pierwszej instancji dołożył wszelkich starań w wyjaśnieniu istnienia przesłanek z art. 37 ust. 1 Prawa budowlanego z 1974 roku.