Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. w przedmiocie stawek opłat ponoszonych przez właścicieli nieruchomości za usługi komunalne
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.) Sędzia WSA Iwona Bogucka Protokolant st. sekr. Małgorzata Orman po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2006 r. sprawy ze skargi Gminy O. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stawek opłat ponoszonych przez właścicieli nieruchomości za usługi komunalne oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/3

Rada Gminy O. działając na podstawie art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm./ oraz art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach /Dz.U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2008/, podjęła w dniu [...] r. uchwałę nr [...] w sprawie określenia górnych stawek opłat ponoszonych przez właścicieli nieruchomości za usługi w zakresie odbierania odpadów komunalnych oraz opróżniania zbiorników bezodpływowych, ustalając górne stawki netto.

Odpis uchwały doręczono Wojewodzie Ś. w dniu [...] r., który to organ zawiadomił w dniu [...] r. o wszczęciu postępowania nadzorczego w sprawie stwierdzenia jej nieważności.

Następnie zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym, podjętym w dniu [...] r. Wojewoda Ś. na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, stwierdził nieważność powyższej uchwały jako niezgodnej z art. 6 ust. 2 ustawy o utrzymaniu porządku i czystości w gminach w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach /Dz.U. Nr 97, poz. 1050 ze zm./ oraz art. 6 ust. 4 ustawy o utrzymaniu porządku i czystości w gminach.

W uzasadnieniu organ nadzoru wskazał, iż Rada Gminy określiła górne stawki netto, podczas gdy posłużenie się przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. pojęciem "górnych stawek" powoduje, że powinna określić maksymalną ich wysokość, a zatem uwzględnić obciążenia z tytułu podatku od towarów i usług. Zatem ustalona przez radę górna stawka opłaty, nie może być niższa, aniżeli cena usługi, którą zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o cenach, winien zapłacić kupujący.

Nadto, zdaniem Wojewody, Rada Gminy podejmując uchwałę wbrew ustawowemu obowiązkowi, nie zróżnicowała górnych stawek ze względu na prowadzoną przez właścicieli nieruchomości selekcję odpadów.

Stąd też w ocenie organu nadzoru, zachodziły podstawy do stwierdzenia nieważności podjętej uchwały.

Odpis rozstrzygnięcia doręczono Radzie Gminy w dniu [...] r., zaś skargę do sądu administracyjnego w dniu [...] r. wniosła Gmina O. na podstawie uchwały z dnia [...] r., domagając się uchylenia aktu nadzorczego. Zdaniem skarżącej definicja ceny, zawarta w art. 3 ustawy o cenach, nie ma zastosowania przy podejmowaniu uchwały w trybie art. 6 ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Wniosek taki wynika bowiem z treści art. 1 ust. 2 pkt 2 ustawy o cenach. Nadto, określenie stawki z podatkiem VAT, stanowiłoby dla przedsiębiorców małych, nie będących podatnikami w zakresie tegoż podatku, świadczenie nienależne.

W tym względzie odwołano się do poglądu zawartego w wyroku SN z dnia 27 lutego 2004 r. V CK 293/03, OSNC 2005/3/51.

Gdy zaś idzie o kwestionowanie przez Wojewodę faktu niezróżnicowania stawek, skarżąca podniosła, że w Gminie O. obowiązek selektywnej zbiórki odpadów nie został jeszcze wprowadzony. Stąd też chodzi o warunek przyszły i niepewny, a stąd dopiero jego wypełnienie stanowić będzie obowiązek wprowadzenia niższych stawek.

Strona 1/3