Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.) Sędzia WSA Rafał Wolnik Protokolant sekretarz sądowy Beata Malcharek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2007 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie uchylenia uchwały w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały i orzeka, że uchwała ta nie podlega wykonaniu.
Zaskarżoną uchwałą z dnia [...]r. Rada Miejska w S. działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /tekst jedn. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm./ oraz art. 146 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /tekst jedn. Dz.U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm./, uchyliła w całości uchwałę tego organu z dnia [...]r. Nr [...], dotyczącą ustalenia wysokości składki procentowej opłaty adiacenckiej.
Wykonanie tejże uchwały powierzono Burmistrzowi, stwierdzając że wchodzi ona w życie z dniem podjęcia i podlega ogłoszeniu w sposób zwyczajowo przyjęty na terenie gminy S..
W skardze do sądu administracyjnego Wojewoda [...] wniósł o stwierdzenie nieważności powyższej uchwały z powodu naruszenia art. 146 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
W uzasadnieniu organ nadzoru wywiódł, że rada gminy ma obowiązek ustalenia stawki procentowej opłaty adiacenckiej. Natomiast dopiero jej wymiar w indywidualnej sprawie został pozostawiony uznaniu organu administracyjnego. Stąd też Rada Miejska w S. uchylając uchwalę w sprawie ustalenia stawki procentowej opłaty adiacenckiej, pozbawiła de facto gminę S. dochodów przysługujących jej z tytułu tej opłaty, czym naruszono obowiązek dbałości o mienie gminy. W tym względzie organ nadzoru odwołał się do poglądu, wyrażonego w wyroku NSA z dnia 14 stycznia 2003 r. sygn. akt I SA 2293/02.
Wreszcie, zdaniem Wojewody, co prawda rada gminy miałaby prawo uchylenia takiej uchwały, lecz jedynie wówczas, gdyby jednocześnie została podjęta uchwała ustalająca wysokość tej opłaty w innej wysokości, co nie nastąpiło w niniejszej sprawie.
Odpowiadając na skargę Burmistrz S. wniósł o jej uwzględnienie, wyjaśniając nadto, że zaskarżona uchwała podjęta została z naruszeniem procedury, określonej w zapisach statutu Gminy S. /§ [...]/ oraz §[...] regulaminu Rady Miejskiej, stanowiącego załącznik do statutu, bowiem poddany pod głosowanie projekt uchwały był autorstwa kilku radnych, którzy nie byli uprawnieni do jego przygotowania.
Wreszcie, porządek obrad nie przewidywał w ogóle podjęcia takiej uchwały, lecz jedynie rozpatrzenie inicjatywy uchwałodawczej, złożonej przez radnych, a przy tym nie doszło do zmiany porządku obrad, co mogło nastąpić jedynie bezwzględną większością głosów ustawowego składu rady, tj. liczbą 8 głosów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest uzasadniona.
Udział w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej reguluje Rozdział 7 Działu III ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /tekst jedn. Dz.U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm./. Z mocy art. 144 ust. 1 tej ustawy, właściciele nieruchomości uczestniczą w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej przez wnoszenie na rzecz gminy opłat adiacenckich. Zasada ta dotyczy także użytkowników wieczystych w przypadkach wskazanych w ust. 2 tegoż przepisu. Ustawodawca statuując obowiązek uczestniczenia w kosztach budowy urządzeń, nie nakłada jednak obowiązku ustalenia opłat adiacenckich. Możliwość odstąpienia od takich opłat wynika z treści art. 145 ustawy /vide: Ustawa o gospodarce nieruchomościami, Komentarz G.Bieniak, St.Kolus, Z.Marmaj, E.Mzyk, Wyd.Prawnicze Lexis Nexis, W-wa 2005, str. 454/. Oznacza to, że organ wykonawczy może w drodze decyzji ustalić opłatę adiacencką. W literaturze wskazuje się jednak na wątpliwość, czy w tym wypadku chodzi również o samo uprawnienie do wszczynania postępowania w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej /str. 455 Komentarza/. Jednak oczywiste jest, że wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy w drodze uchwały. Wysokość opłaty adiacenckiej wynosi nie więcej niż 50 % różnicy między wartością, jaką nieruchomość miała przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej, a wartością, jaką nieruchomość ma po ich wybudowaniu /art. 146 ust. 2 cyt. ustawy/.