Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Sędzia WSA Andrzej Matan, Protokolant Agnieszka Jurczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2016 r. sprawy ze skargi Z. K. i A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nakazu podłączenia nieruchomości do istniejącej sieci kanalizacji sanitarnej oddala skargę.
Burmistrz M. decyzją z dnia [...] r. nr [...] działając na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2, ust. 7 i 9 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r. poz. 1399 ze zm.), nakazał skarżącym Z. K. i A. K. podłączenie stanowiącej ich własność nieruchomości przy ul. [...] w M., do istniejącej miejskiej sieci kanalizacji sanitarnej.
W uzasadnieniu organ I instancji podał, że zgodnie z pismem Zakładu "A" Sp. z o.o. w M. z dnia 7 stycznia 2015 r. istnieje możliwość podłączenia nieruchomości do sieci kanalizacji zgodnie z wydanymi warunkami technicznymi, jednak nieruchomość nie została do tej pory przyłączona, mimo deklaracji właścicieli. Skoro zaś nieruchomość nie jest wyposażona w przydomową oczyszczalnię ścieków, lecz jedynie w zbiornik bezodpływowy, zachodzą podstawy do wydania decyzji na podstawie powołanej regulacji.
W odwołaniu od decyzji adresaci nakazu zarzucili naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy. Ich zdaniem, organ nie sprawdził w postępowaniu, czy doręczono im wydane przez "A" warunki techniczne dla przyłączenia ich nieruchomości oraz czy możliwe jest wykonanie deklarowanego przez nich oświadczenia, a zatem czy możliwe było dotrzymanie deklarowanego terminu. Nadto, ustawa nie upoważnia organu do wskazania terminu, w jakim przyłączenie do sieci kanalizacyjnej powinno być wykonane przez właścicieli.
Jednakże zaskarżoną decyzją odwołania nie uwzględniono. Zdaniem Kolegium, spełnione zostały bowiem przesłanki ustawowe przyłączenia nieruchomości do sieci kanalizacji sanitarnej, gdyż do jej granicy wykonano sięgacz. Stąd też wydanie nakazu było obligatoryjne z powodu niewykonania obowiązku ustawowego przez właścicieli nieruchomości. Decyzja organu I instancji nie określa też terminu jej wykonania. Zatem zdaniem Kolegium jako zgodną z prawem należało ją utrzymać w mocy.
W skardze do sądu administracyjnego Z. K. i A. K. domagali się uchylenia decyzji obu instancji i zasądzenia kosztów postępowania, zarzucając naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy - poprzez faktyczne wyznaczenie im przez organ I instancji w toku postępowania wyjaśniającego terminu dokonania przyłączenia ich nieruchomości do sieci kanalizacyjnej, bezwarunkowo zobowiązując ich do złożenia takiego oświadczenia, mimo wyposażenia nieruchomości w bezodpływowy zbiornik, zrealizowany na podstawie prawomocnej decyzji o pozwoleniu na budowę. W uzasadnieniu ponowili zarzuty i argumentację, zawartą w odwołaniu od decyzji organu I instancji.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko i argumentację.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest uzasadniona.
Zaskarżona decyzja nie narusza bowiem prawa materialnego, ani też organy administracji nie uchybiły regułom procedury administracyjnej w stopniu skutkującym wznowieniem tego postępowania, bądź mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Tymczasem zgodnie z art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (DZ. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), dopiero stwierdzenie tego rodzaju naruszenia prawa uzasadnia uwzględnienie skargi.