Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w S. w przedmiocie zatwierdzenia taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały i orzeka, że nie podlega ona wykonaniu w całości.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Maria Taniewska- Banacka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka Sędzia WSA Włodzimierz Kubik Protokolant Magdalena Matuszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 października 2009 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały i orzeka, że nie podlega ona wykonaniu w całości.

Uzasadnienie strona 1/5

Rada Miejska w S. w dniu [...] podjęła uchwałę nr [...] w sprawie zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków opracowanych przez A Sp. z o.o. z siedzibą w S. przy ul. [...] - dla odbiorców z nieruchomości objętych zezwoleniem na prowadzenie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków (Decyzja Nr [...] z dnia [...] z późniejszymi zmianami). Uchwała, jak wskazała Rada, została podjęta na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 roku o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (t.j.: Dz. U. 2006, Nr 123, poz. 858 z późn. zm.) oraz art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. 2001, Nr 142, poz. 1951 z późn. zm.).

Pismem z dnia [...] Wojewoda [...], działając na podstawie art. 93 ust. 1 powołanej wyżej ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, zaskarżył powyższą uchwałę wnosząc o stwierdzenie jej nieważności jako sprzecznej z art. 24 ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 12 cytowanej wyżej ustawy z dnia 7 czerwca 2001 roku o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków w zw. z § 4, § 5 oraz § 13 ust. 3-6 rozporządzenia Ministra Budownictwa z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe oprowadzanie ścieków (Dz. U. Nr 127, poz. 886 zwanego dalej rozporządzeniem). W uzasadnieniu Wojewoda [...] podniósł, iż w przedmiotowej taryfie dokonano niewłaściwego określenia stawki opłaty abonamentowej, różnicując jej wysokość w zależności od średnicy wodomierza pomimo, że takiego rozwiązania nie dopuszczają uregulowania rozporządzenia. Tym samym zatwierdzona przez Radę Gminy taryfa nie określa prawidłowo, wymaganej przepisem § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Budownictwa, wysokości cen i stawek opłat, co powoduje, że nie można uznać jej za sporządzoną zgodnie z przepisami. Katalog elementów taryfy określony w § 4 rozporządzenia jest wyliczeniem enumeratywnym. Brak w taryfie choćby jednego z wymaganych prawem elementów bądź sprzeczna z prawem jego regulacja dyskwalifikuje taryfę w całości i powoduje, że dokument taki nie może być uznany za taryfę w rozumieniu art. 2 pkt 12 ww. ustawy. Wojewoda [...] wskazał nadto, że w taryfie określa się rodzaje i wysokość cen i stawek opłat. Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.) jako "cenę" należy rozumieć wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Informacja o cenie towaru w wysokości (wartości) nie uwzględniającej podatku jest informacją nierzetelną, nieprawdziwą i niepełną, bo to na przedsiębiorcy leży obowiązek oznaczania cen towaru zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, zaś konsument ma prawo znać cenę towaru, a nie obliczać ją sam. Przepisów ustawy o cenach nie stosuje się jedynie, gdy dochodzi do obrotu pomiędzy osobami fizycznymi, z których żadna nie jest przedsiębiorcą oraz do cen ustalonych na podstawie odrębnych ustaw, w zakresie uregulowanym w tych ustawach (art. 1 ust. 2 ustawy o cenach). Z powyższego wynika, iż cenę i stawkę opłat w taryfie należy określać z uwzględnieniem podatku VAT. Tymczasem w części V załącznika do uchwały Rada określiła wysokość cen i stawek opłat abonamentowych za dostarczoną wodę i odprowadzone ścieki w wysokości netto. Żaden przepis prawa nie zezwala Radzie Miejskiej na ustalenie stawki netto taryfy, co dowodzi, iż taryfa ustalona przez Radę zawsze powinna mieć wartość brutto, zgodnie z cytowaną powyżej ustawą o cenach.

Strona 1/5