Skarga D. J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Magdalena Dąbek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2012 r. ze skargi D. J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w C. z dnia [...] r., 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w K. na rzecz skarżącego kwotę 1537 (jeden tysiąc pięćset trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej
Uzasadnienie strona 1/6

Wydaną z upoważnienia Naczelnika Urzędu Celnego w C. decyzją z dnia [...] r. Nr [...] nałożono na D.J. prowadzącego działalność pod firmą [...] karę pieniężną w kwocie [...] zł - z tytułu wykonywania transportu drogowego bez wymaganej licencji. Jako podstawę prawną decyzji wskazał organ orzekający art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2011 r. o transporcie drogowym ( Dz. U. z 2002 r. nr 125, poz. 874 ze zm., zwanej dalej ustawą lub ustawą o transporcie drogowym ).

W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że w dniu [...]r. na drodze [...] na wysokości miejscowości W. M.T. J. kierujący zespołem pojazdów składającym się z samochodu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] oraz przyczepy marki [...] o nr rejestracyjnym [...] został skontrolowany na okoliczność przestrzegania przepisów ustawy o transporcie drogowym. Złożył on podczas tej kontroli do protokołu przesłuchania wyjaśnienie, że jest emerytem i jedzie w celach prywatnych na prośbę syna do miejscowości T. w celu zakupu dla niego bramy wjazdowej. Z dowodu rejestracyjnego samochodu i przyczepy wynikało, że posiadają one dopuszczalną masę całkowitą łącznie 4350 kg. W czasie tej kontroli kierujący pojazdem przedstawił jedynie dowód osobisty oraz dowody rejestracyjne samochodu i przyczepy. Dalej stwierdzono, że dodatkowo w oparciu o pismo D.J. z dnia [...] r. należało przyjąć, iż to właśnie on wykonywał w dniu [...]r. przewóz drogowy ww. zespołem pojazdów. On bowiem był właścicielem tych pojazdów, które na jego prośbę prowadził wówczas jego ojciec M.J., który miał mu przywieść zakupione przez niego drzwi garażowe. D.J. prowadzi zaewidencjonowaną działalność gospodarczą pod nazwą [...]z siedzibą przy ul. [...]w P., nie posiada on licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego ani zaświadczenia na przewozy własne w krajowym transporcie drogowym. W konsekwencji przytaczając treść art. 4 pkt 1, art. 4 pkt 4 i art. 3 ust. 2 pkt 3 ustawy o transporcie drogowym organ orzekający stwierdził, że wykonywanego przez D.J. w dniu [...]r. przejazdu nie można zakwalifikować do niezarobkowego przewozu drogowego na potrzeby własne, a należy go zakwalifikować jako transport drogowy w rozumieniu art. 4 pkt 3a. W konsekwencji wykonywanie takiego transportu wymagało uzyskania licencji zgodnie z art. 5 tej ustawy, której D.J. nie posiadał. Wypis z takiej licencji powinien mieć przy tym przy sobie i okazać w czasie kontroli, kierowca pojazdu samochodowego ( art. 87, ust. 1 pkt 1 ustawy). Za wyposażenie kierowcy w taki dokument odpowiada przy tym przedsiębiorca lub podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy, wykonujący przewozy na potrzeby własne ( art. 87 ust. 3 ustawy). Przedmiotowy przewóz nie mógł być zdaniem organu zakwalifikowany do przewozów na potrzeby własne w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy gdyż nie wykonywał go ani przedsiębiorca ani pracownik przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 pkt 4a ustawy o transporcie drogowym. Zdaniem organu określone w art. 4 pkt 4 ustawy warunki uznania danego przewozu za przewóz na potrzeby własne muszą być przy tym spełnione łącznie, niezależnie czy przewóz ten jest realizowany przez przedsiębiorcę czy też osobę fizyczną nie będącą przedsiębiorcą. W odniesieniu do przewozu realizowanego przez przedsiębiorcę wymagane jest nadto posiadanie zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne, o jakim mowa w art. 33 ust. 1 ustawy. Organ podkreślił, że zgodnie z przepisami o transporcie drogowym każdy przewóz drogowy wykonywany pojazdem lub zespołem pojazdów o masie przekraczającej 3,5 tony podlega przepisom tej ustawy i jest krajowym bądź międzynarodowym transportem drogowym albo też krajowym lub międzynarodowym niezarobkowym przewozem drogowym - przewozem na potrzeby własne.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej