Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy N. w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędzia WSA Wojciech Organiściak (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Magdalena Dąbek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2009 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Gminy N. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.

Uzasadnienie strona 1/7

Rada Gminy N. w dniu [...] podjęła uchwałę nr [...] w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy N. dla terenu położonego w sołectwie B. w granicach obszaru udokumentowanego złoża kruszywa naturalnego - żwiru "[...]". Uchwała została przyjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1951 z późn. zm.), a także art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm. zwanej dalej: u.p.z.p.) i opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] z [...] Nr [...], poz. [...]. Jak wynika z przedmiotowej uchwały została ona podjęta w związku z uchwałą Nr [...] Rady Gminy N. z dnia [...] w sprawie przystąpienia do sporządzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy N. dla terenu położonego w sołectwie B. oraz po stwierdzeniu zgodności z ustaleniami zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą Nr [...] Rady Gminy N. z dnia [...].

Pismem z dnia [...] Wojewoda [...], działając na podstawie art. 93 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o samorządzie gminnym, zaskarżył powyższą uchwałę wnosząc o stwierdzenie jej nieważności jako sprzecznej z art. 15 ust. 2 pkt. 8 w związku z art. 28 ust. 1 u.p.z.p. W uzasadnieniu organ nadzoru podniósł, iż przedmiotowa uchwała pozbawiona jest elementów obligatoryjnych wymaganych dla planu co winno skutkować jej bezwzględną nieważnością, a co wynika z art. 15 ust. 2 u.p.z.p., zgodnie z którym w planie miejscowym winno się między innymi określić szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętych planem. Organ skarżący podkreślił, iż w § 16 ust. 2 przedmiotowej uchwały nie określono żadnych szczegółowych parametrów działek podlegających podziałowi i scaleniu poza wyszczególnionymi w pkt. 1-3. W uzasadnieniu wskazano także, że przedmiotowa uchwała nie czyni zadość wymogom § 7 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r. Nr 164, poz. 1587, zwanego dalej rozporządzeniem MI) z uwagi na to, że rysunek planu nie zawiera określenia skali w formie liczbowej, a powyższy brak nie pozwala ocenić, czy uchwała spełnia wymagania art. 16 ust. 1 u.p.z.p. Za niezgodny z prawem w ocenie organu nadzoru należy uznać także przepis § 4 ust. 1 lit. k przedmiotowej uchwały określający dopuszczalny poziom hałasu z racji na odesłanie do "odrębnych przepisów", a to z uwagi na jego bezprzedmiotowość, ponieważ nie zawiera żadnych treści normatywnych. Podkreślono, że powyższe wynika z zapisów Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2007 r. Nr 120, poz. 826.), ponieważ akt ten nie zawiera żadnych uregulowań w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu dla terenów związanych z eksploatacją żwiru.

Strona 1/7