Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Broda (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Protokolant Agnieszka Jurczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi "A" S.A. w W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego oraz udzielenie pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącej [...] kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] r. nr [...] znak: [...] Starosta [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił inwestorowi: Spółce "A" S.A. z siedzibą w W. pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej sieci "A" S.A. nr [...] wraz z przyłączem energetycznym i drogą wewnętrzną na działce nr 1 w B. W uzasadnieniu wydanej decyzji organ stwierdził, że projektowane przedsięwzięcie jest zgodne z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przyjętego uchwałą Rady Gminy Z. nr [...] z dnia [...]r. dla obszaru oznaczonego jako 24R-tereny upraw rolniczych (ze stanowiskami archeologicznymi), na którym obowiązuje zakaz zabudowy z wyjątkiem urządzeń obsługi infrastruktury technicznej oraz obiektów gospodarczych związanych z produkcją rolną niewymagających pozwolenia na budowę. W ocenie starosty stacja bazowa telefonii komórkowej na wieży kratowej wraz z przyłączem energetycznym i drogą wewnętrzną jest zgodna z ww. ustaleniami, ponieważ stanowi urządzenie infrastruktury technicznej. Uzasadniając powyższe stanowisko organ wskazał, że w związku brakiem definicji legalnej "urządzenia infrastruktury technicznej" w ustawie Prawo budowlane, należy przyjąć definicję słownikową, że infrastruktura to urządzenia i instytucje niezbędne do należytego funkcjonowania społeczeństwa i produkcyjnych działów gospodarki (słownik języka polskiego PWN) oraz definicję ustawową zawartą w art. 143 § 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który stanowi, że przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.
Od powyższej decyzji odwołanie wnieśli właściciele nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania projektowanej inwestycji: Z. C., K. M., B. i J. P., B. D., J. G. oraz A. B., właściciel działki nr 2 graniczącej z nieruchomością na której zlokalizowana została planowana inwestycja, który nie był uznany za stronę postępowania.
We wniesionych odwołaniach skarżący wyrazili zdecydowany sprzeciw wobec budowy stacji bazowej telefonii komórkowej na działce nr 1 w B., ze względu na przewidywane szkodliwe oddziaływanie tej stacji na otoczenie oraz spadek wartości rynkowej ich nieruchomości. Jednocześnie zarzucili organowi I instancji błędną wykładnię ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru oznaczonego symbolem 24R podnosząc, że ww. teren objęty jest zakazem zabudowy z dopuszczeniem "urządzeń obsługi infrastruktury technicznej", a nie "urządzeń infrastruktury technicznej", których budowa w ww. planie miejscowym została przewidziana na terenach oznaczonych innymi symbolami. Powołując się na orzecznictwo sądowo-administracyjne skarżący - przez analogię do wyroku WSA w Krakowie z dnia 16 czerwca 2010r. sygn. akt II SA/Kr 1583/09 - wskazali, że pojęcia "urządzeń infrastruktury technicznej" i "urządzeń obsługi infrastruktury technicznej" nie są tożsame, a drugie jest zawężeniem pierwszego. Dodatkowo odnosząc się do stanowiska organu I instancji przedstawionego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, skarżący podnieśli, że stacja bazowa telefonii komórkowej nie jest urządzeniem infrastruktury technicznej zdefiniowanym w art. 143 § 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jako wybudowane pod ziemią na ziemi albo nad ziemią przewody telekomunikacyjne, lecz budowlą o której mowa w art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, co powoduje, że budowa stacji bazowej objęta jest zakazem zabudowy, ustalonym w obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w obszarze 24R.