Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik, Sędziowie Sędzia WSA Wojciech Gapiński (spr.), Asesor WSA Aneta Majowska, Protokolant Monika Rał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2022 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w G. na zarządzenie Wojewody Śląskiego z dnia 29 lipca 2015 r. nr 388/15 w przedmiocie warunków udzielenia bonifikat od opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa w prawo własności 1. stwierdza nieważność § 2 ust. 5 zaskarżonego zarządzenia, 2. oddala skargę w pozostałej części.
Wojewoda Śląski w dniu 29 lipca 2015 r. wydał zarządzenie nr 388/18 w sprawie określenia warunków udzielania bonifikat od opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa w prawo własności oraz wysokości stawek procentowych tych bonifikat (Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego z [...] r. poz. [...] - dalej zarządzenie).
Pismem z dnia 3 grudnia 2020 r. Prokurator Okręgowy w G. złożył do tutejszego Sądu skargę na powyższe zarządzenie Wojewody Śląskiego z dnia 29 lipca 2015 r. nr 388/15. Domagając się stwierdzenia nieważności wspomnianego aktu zarzucił Wojewodzie Śląskiemu naruszenie § 131 ust. 1 w związku z § 143 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 283 - dalej rozporządzenie) w związku z art. 7 Konstytucji RP poprzez zaniechanie uzasadnienia projektu zarządzenia, co sprawia, że zaskarżony akt narusza w istotny sposób bezwzględny przepis rangi rozporządzenia, a przez to pozostaje on w sprzeczności z konstytucyjnym nakazem praworządnego działania, co sprawia, że nie są znane w szczególności powody, dla których Wojewoda określił takie, a nie inne warunki udzielania bonifikat i w konsekwencji nie jest możliwa sądowa kontrola legalności zarządzenia w zakresie jego zgodności z ustawowym upoważnieniem, która stanowi jego podstawę prawną.
Prokurator przyznał, że zaskarżonemu zarządzeniu towarzyszy "uzasadnienie merytoryczne projektu", to jednak nie można go potraktować jako pełnowartościowego elementu w rozumieniu przepisów rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r., co pozwala na stwierdzenie, że projekt zarządzenia przed jego podpisaniem przez Wojewodę nie został uzasadniony. Analizując zawartość uzasadnienia nie można nie zauważyć, że nie zawarto w nim w ogóle odniesienia się do ustawowych kryteriów określenia w szczególności warunków udzielania bonifikat i wysokości stawek procentowych. Zdaniem Prokuratora, w owym szczątkowym uzasadnieniu brak jest jakiejkolwiek merytorycznej analizy regulowanych zarządzeniem problemów, która mogłaby stanowić podstawę do oceny, czy zarządzenie prawidłowo wypełnia delegację ustawową, co dowodzi, że organ przyjął warunki udzielania bonifikat dowolnie i według arbitralnego uznania. Zwrócono uwagę, że z uzasadnienia zarządzenia nie wynika z jakich powodów przyjęto taki, a nie inny zakres podmiotowy i przedmiotowy uprawnienia do bonifikaty, co zdecydowało o określeniu bonifikaty na poziomie 90%, z jakich powodów udzielenie bonifikaty uzależniono od łącznego spełnienia dwóch warunków z § 3 ust. 4 i wreszcie jakie konkretne powody stały za restrykcyjnym uregulowaniem wygaśnięcia prawa do bonifikaty z upływem 2 lat od dnia wejścia w życie zarządzenia.
W odpowiedzi na skargę z dnia 31 grudnia 2020 r. Wojewoda Śląski wniósł o jej oddalenie. Podkreślił, że obecnie nie ma możliwości udzielenia bonifikaty na podstawie tego zarządzenia, gdyż zgodnie z jego § 2 ust. 5 bonifikaty mogły być zastosowane w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie zarządzenia.