Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski (spr.) Sędziowie Asesor WSA Barbara Brandys-Kmiecik Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka Protokolant starszy referent Magdalena Jankowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2006 r. sprawy ze skargi A.P. na decyzję Wojewody Ś. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie obowiązku meldunkowego - zameldowania 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta C. z dnia [...]r. oraz orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; 2. zasądza od Wojewody Ś. na rzecz skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
We wnioskach, które wpłynęły do organu I instancji dnia [...]r. D.E. i D.Ł. wnieśli o dokonanie ich zameldowania na pobyt stały w C. przy ul. [...]. We wnioskach tych podali, że pod tym adresem przebywają od [...]r.
Decyzją z dnia [...]r. Nr [...] wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta C. odmówiono uwzględnienia tych wniosków. Przyczyną odmowy zameldowania było ustalenie, że wnioskodawcy od [...]r. mieszkają pod wskazanym adresem w budynku gospodarczym samowolnie przystosowanym na cele mieszkalne i objętym prawomocnym nakazem rozbiórki. Decyzja ta została utrzymana następnie w mocy decyzją Wojewody Ś. z dnia [...]r. nr [...], który stwierdził dodatkowo, że zameldowanie może nastąpić tylko w budynku mieszkalnym, a takiego charakteru nie ma budynek gospodarczy samowolnie przystosowany do celów mieszkalnych. W następstwie wniesionej przez E.D. skargi to orzeczenie Wojewody Ś. zostało uchylone prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 marca 2005 r. sygn. akt 3/II SA/Ka 442/03. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd uznał za nieuprawniony pogląd, że zameldowanie może nastąpić tylko w lokalu uznanym prawnie za mieszkalny. Stwierdził nadto, że do zameldowania może dojść również w budynku objętym nakazem rozbiórki tj. decyzją wydaną na podstawie innych przepisów niż przepisy o ewidencji ludności, która zgodnie z obowiązującym prawem powinna być też wykonana.
Po ponownym rozpoznaniu odwołania E.D. i Ł.D. oraz po uzupełnieniu postępowania dowodowego, zaskarżoną decyzją z dnia [...]r. nr [...] wydaną z powołaniem się na treść art. 15 i art. 138 § 1 pkt 2 kpa oraz art. 47 ust. 2 i art. 50 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2001 r. Nr 87, poz. 960 ze zm., zwanej dalej ustawą lub ustawą o ewidencji ludności) Wojewoda Ś. uchylił decyzję organu I instancji oraz orzekł o zameldowaniu E.D. i Ł.D. na pobyt stały pod adresem C. ul. [...]. W obszernym uzasadnieniu tej decyzji opisał przebieg postępowania w sprawie, w tym przeprowadzone dowody. Dokonując ich oceny ustalił, że E.D. i Ł.D. faktycznie mieszkają w budynku położonym w głębi nieruchomości przy ul. [...] w C. Na nieruchomości tej od strony ulicy [...] położony jest budynek oznaczony numerem porządkowym nieruchomości [...]. W budynku tym znajdują się obecnie dwa lokale, w jednym mieszka R.B. z rodziną a w drugim zakład fryzjerski prowadzi A.P. Pobyt wnioskodawców w objętym postępowaniem budynku ma charakter stały, gdyż zaspokajają oni w nim swoje codzienne potrzeby życiowe i stanowi on ich centrum życia domowego. Fakt ich pobytu w tym budynku potwierdził wnioskodawca E.D. jako współwłaściciel nieruchomości. Spełnione zostały zatem zdaniem Wojewody określone w art. 6 ust. 1, art. 9 ust. 2b i art. 29 ust. 1 ustawy o ewidencji ludności warunki do zameldowania odwołujących się w tym budynku na pobyt stały. Zaakcentował nadto organ odwoławczy, że po nowelizacji ustawy, która weszła w życie z dniem 1 maja 2004 r., a spowodowanej wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2002 r. sygn. akt K 20/01 (Dz. U. nr 78, poz. 216) zameldowanie służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu w danym lokalu. Nie jest zatem związane z tytułem prawnym do lokalu. Podał nadto Wojewoda, że oznaczenie literowe budynku w którym mieszkają ([...]) nastąpiło na zasadzie określonej w § 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 października 2004 r. w sprawie numeracji porządkowej nieruchomości (Dz. U. Nr 243, poz. 2432, zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie numeracji porządkowej nieruchomości).