Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), Protokolant Starszy referent Anna Cyganek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2009 r. sprawy ze skargi T. W. na postanowienie Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego w K. z dnia [...] r. nr L.dz. [...] w przedmiocie warunków zabudowy terenu oddala skargę.
Postanowieniem z dnia [...] r., Nr [...], Dyrektor [...] w K. uzgodnił warunki zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie [...] z [...] na działce [...], obr. [...] P. w rejonie ul. [...] w K.. Jako podstawę prawną wskazano art. 53 ust. 4 pkt 4 w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) oraz art. 106 Kodeksu postępowania administracyjnego (kpa).
W uzasadnieniu wskazano m.in., że przeprowadzona analiza zgromadzonych dokumentów oraz rozeznanie istniejących warunków górniczo-geologicznych występujących w obszarze górniczym [...] "[...]" wskazują, że prowadzona eksploatacja górnicza [...] nie będzie stanowić zagrożenia dla bezpieczeństwa projektowanego obiektu.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł obecnie skarżący T.W., wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.
Zarzucił postanowieniu organu pierwszej instancji istotne wady wynikłe z naruszenia prawa administracyjnego materialnego i procesowego. Wskazał, że wbrew unormowaniom zawartym w przepisach ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przedmiotem postanowienia nie był projekt decyzji ustalającej warunki zabudowy dla planowanej inwestycji lecz sama ta inwestycja. W ten sposób organ pierwszej instancji naruszył w sposób istotny art. 53 ust. 4 i art. 61 powołanej ustawy. Skarżący zarzucił także, że treść osnowy postanowienia nie jest jednoznaczna, nie spełnia wymogu precyzji i jasności. W części osnowy postanowienia (pkt 2 - 4) opisano stan faktyczny nie stanowiący rozstrzygnięcia w sprawie. Zarzucono ponadto, że uzasadnienie nie spełnia wymogów art. 107 § 3 kpa, albowiem zawiera jedynie bardzo ograniczone uzasadnienie podstaw faktycznych rozstrzygnięcia, jest skrótowe i nie wyjaśnia w sposób wystarczający przesłanek podjętego przez organ rozstrzygnięcia. Tego typu uchybienie organu stanowi jednocześnie naruszenie zasad postępowania zawartych w art. 8 i art. 11 kpa. Na poparcie swojego stanowiska skarżący powołał się na stanowisko doktryny i orzecznictwa.
Rozpoznając to zażalenie Prezes Wyższego Urzędu Górniczego, zaskarżonym w niniejszym postępowaniu postanowieniem, uchylił postanowienie organu pierwszej instancji w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ odwoławczy podzielił zarzut zażalenia odnoszący się do treści osnowy postanowienia organu pierwszej instancji. W szczególności wskazał, że treść pkt 1 jest nie jednoznaczna, co powoduje, że istnieją uzasadnione wątpliwości co do tego, czy w istocie doszło do uzgodnienia, czy też nie. Podzielił także zarzut skarżącego w kwestii naruszenia art. 107 § 3 kpa poprzez brak szczegółowego uzasadnienia i wyjaśnienia przesłanek, jakimi kierował się organ pierwszej instancji przy podejmowaniu rozstrzygnięcia.
Niezależnie od powyższego organ odwoławczy dostrzegł z urzędu jeszcze inne uchybienia w postanowieniu organu pierwszej instancji. Wskazał, że nie zawiera ono wykazu stron postępowania. Organ pierwszej instancji nie ustalił kręgu stron ani ich pełnomocników we własnym zakresie. Oparcie się wyłącznie na wykazie stron przedstawionym przez organ prowadzący postępowanie główne jest niewystarczające. W szczególności, gdy chodzi o pełnomocników może się okazać, że nie są oni umocowani do reprezentowania strony przed organem uzgadniającym. Wskazano także, że organem uprawnionym i zobowiązanym do wystąpienia o uzgodnienie w trybie art. 106 kpa był w niniejszej sprawie Prezydent Miasta K.. Tymczasem w aktach sprawy znajduje się wniosek Wydziału Architektury i Urbanistyki Urzędu Miasta w K. inicjujący postępowanie uzgodnieniowe, a więc nie pochodzi on od organu w rozumieniu art. 106 kpa.