Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.),, Sędzia WSA Edyta Kędzierska, Protokolant st. sekretarz sądowy Anna Koenigshaus, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2020 r. sprawy ze skarg R. K., M. M. i P. M. na decyzję Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenie na budowę 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach na rzecz skarżącego R. K. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych i na rzecz skarżących M. M. i P. M. solidarnie kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją nr [...] z dnia [...] r. Dyrektor Okręgowego Urzędu Górniczego w P., działając na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1 , art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tjedn. Dz.U. z 2006 r., poz. 1118 ze zm.) zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę dla A SA Oddział w Z. obejmującego zamierzenie "Zagospodarowanie złoża [...] W - stref przyodwiertowych - [...] , [...] , [...] , [...] , [...] " - kategoria obiektu XXVI.
Wnioskiem z dnia 20 lipca 2016 r., który wpłynął do Wyższego Urzędu Górniczego w K. w dniu 25 sierpnia 2016 r., M. M. i P. M. oraz R. K. zwrócili się o stwierdzenie nieważności wymienionej powyżej decyzji z uwagi na fakt, iż przedmiotowa decyzja dotknięta jest wadą kwalifikowaną wymienioną w art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego - tzn. wydana została z rażącym uchybieniem prawa. Podniesiono, że uchybienie to polegać miało na zrealizowaniu inwestycji również na działce nr 1, zlokalizowanej w miejscowości S., której nie obejmował wniosek o pozwolenie na budowę, a nadto w zakresie działek nr 2 i nr 3 inwestor złożył nieprawdziwe oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.
Postanowieniem z dnia [...] r. Prezes Wyższego Urzędu Górniczego w K. wszczął na wniosek stron postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności wskazanej decyzji, a następnie, po przeprowadzeniu postępowania decyzją z dnia [...] r. Nr [...] , przywołując w podstawie art. 156 § 1, art. 157 § 1 i art. 158 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w P. z dnia [...] r. znak [...] . W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że w ramach wstępnego rozpoznania wniosku ustalił, że wnioskujący o stwierdzenie nieważności decyzji M. i P. M. są właścicielami działki o nr 3, a R. K. jest właścicielem działki (poprzednio oznaczonej) nr 2, czyli gruntów objętych inwestycją, przy czym nabyli ich własność po zakończeniu robót budowlanych. Podniósł, iż w toku postępowania nieważnościowego powziął informację o postępowaniu karnym prowadzonym w Prokuraturze Rejonowej P. [...] w sprawie złożenia pod rygorem odpowiedzialności karnej fałszywego oświadczenia o posiadanym prawie dysponowania nieruchomością na cele budowlane w zakresie działek nr 2 i nr 3, które zakończyło się umorzeniem śledztwa w sprawie (tj. o przestępstwo z art. 233 § 1 i § 6 Kodeksu karnego) z uwagi na przedawnienie karalności, a wszczęte postępowanie w sprawie popełnienia przestępstwa z art. 286 Kodeksu karnego, umorzone zostało przez Prokuraturę postanowieniem z dnia [...] r. Postanowienie to zastało zaskarżone zażaleniem do Sądu Rejonowego P. [...] i [...] w P. ale postępowanie nie zostało jeszcze zakończone.
Po przeanalizowaniu materiałów zgromadzonych w sprawie oraz treści zarzutów sformułowanych przez wnioskodawców organ doszedł do wniosku, iż kwestionowana decyzja z dnia [...] r. nie została wydana z rażącym naruszeniem prawa.