Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Matan, Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski (spr.), Sędzia WSA Artur Żurawik, Protokolant st. sekretarz sądowy Magdalena Strzałkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zameldowania oddala skargę
W dniu 10 października 2018 r. J. M. wystąpiła do Prezydenta Miasta C. z wnioskiem o zameldowanie na pobyt stały pod adresem; C., ul. [...]. Przedłożone przez wnioskodawczynię zgłoszenie zawierało potwierdzenie pobytu przez jej matkę, K. M. Ta ostatnia jest najemcą przedmiotowego lokalu.
Prezydent Miasta C. decyzją z dnia [...] r. zameldował wnioskodawczynię pod wskazanym adresem.
W wyniku odwołania właściciela nieruchomości R. K. Wojewoda Śląski decyzją z dnia [...] r. nr [...] uchylił decyzję organu I instancji i sprawę przekazał Prezydentowi Miasta C. do ponownego rozpatrzenia. Przyczyną orzeczenia kasatoryjnego było niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy. Dotyczyło to przede wszystkim wykazania, iż wnioskodawczyni spełnia przesłanki zameldowania w przedmiotowym lokalu.
Podejmując ponownie postępowanie organ I instancji przeprowadził oględziny lokalu nr [...] przy ul. [...] w C. oraz przesłuchano strony postępowania.
Wnioskodawczyni składając wyjaśnienia do protokołu stwierdziła, że zamieszkuje w przedmiotowym lokalu. Tam ma skoncentrowane swoje sprawy życiowe. W mieszkaniu użytkuje jeden pokój, w którym posiada swoje rzeczy osobiste i meble. Dodała, że nadal pracuje w C. , w tej samej firmie, o jakiej mowa w wyjaśnieniach złożonych wcześniej. Matka wnioskodawczyni K. M. potwierdziła te okoliczności. Wskazała również, że pozew właściciela mieszkania o eksmisję zakończył się niepowodzeniem. Pełnomocnik właściciela lokalu oświadczył, że wnioskodawczyni tam nie zamieszkuje.
Została również przeprowadzona rozprawa administracyjna. W jej trakcie przesłuchano świadków: D. P., M. J., E. Ł. i Z. F. Troje z nich zeznało, że nie zna wnioskodawczyni. Jedynie Z. F. stwierdziła, że w kamienicy przy ul. [...] w C. mieszka od ponad dwudziestu lat. Zna wnioskodawczynię. Wiadomo jej, że wymieniona przyjeżdża co jakiś czas do lokalu nr [...], jednak nie jest w stanie powiedzieć, czy stale zamieszkuje w lokalu.
Przeprowadzono również oględziny lokalu nr [...], przy ul. [...] w C. . W ich trakcie wnioskodawczyni wskazała pokój, który zajmuje ora swojej rzeczy osobiste. Pokazała również swoje miejsce do pracy, dokumenty związane z pracą oraz sprzęt, na którym pracuje.
W konsekwencji powyższych ustaleń decyzją z dnia [...] r. nr [...] Prezydent Miasta C. zameldował wnioskodawczynię pod wskazanym adresem. Wskazał, że wyłączną przesłanką zameldowania określonej osoby w określonym lokalu jest sam fakt jej przebywania w nim. Istotą zameldowania jest odnotowanie w ewidencji ludności faktycznego miejsca pobytu osoby. Stan ewidencji winien być zgodny ze stanem faktycznym i odzwierciedlać go. Zebrany materiał dowodowy pozwala zaś na stwierdzenie, że lokal nr [...], przy ul. [...] w C. stanowi centrum spraw życiowych wnioskodawczyni.
Odwołanie od tej decyzji złożył R. K.zarzucając organowi I instancji naruszenie:
- art. 25 ust. 1 oraz 28 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 września 2010r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2018, poz. 1382) poprzez przyjęcie, że miejscem stałego pobytu J. M. jest adres ul. [...] w C. ,