Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy K. w przedmiocie opłat adiacenckich stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części objętej §
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek,, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka (spr.), Protokolant referent Joanna Drożdżał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Gminy K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłat adiacenckich stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części objętej § 2.

Uzasadnienie strona 1/4

W dniu [...] r. Rada Gminy K. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie ustalenia stawki procentowej opłaty adiacenckiej na terenie Gminy K.. Uchwała, jak wynika z jej części nagłówkowej, została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5, art. 40 ust. 1 i art. 41 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j.: Dz. U. 2013, poz. 267, zwanej dalej: u.s.g.), a także art. 98a oraz art. 146 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. 2004, Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.).

Przedmiotowa uchwała składa się z 4 paragrafów, z czego pierwsze dwa mają charakter merytoryczny. W § 1 przedmiotowej uchwały Rada określiła stawki procentowe opłaty adiacenckiej. Natomiast w § 2 wskazała, że określone co do wysokości opłaty partycypacyjne na rzecz rozwoju infrastruktury technicznej uznaje się za spełnienie warunku daniny publicznej określonej ustawą o gospodarowaniu nieruchomościami przewidującej opłaty adiacenckie.

Uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa [...]ego z 2009 r., Nr 174, poz. 3210.

Pismem z dnia [...]r. Wojewoda [...] działając na podstawie art. 93 ust. 1 u.s.g. zaskarżył powyższą uchwałę wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w części określonej w § 2 uchwały, jako niezgodnej z art. 98a ust. 1, art. 144 ust. 1 oraz art. 146 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W uzasadnieniu podniósł, iż skarżona uchwała ma walor przepisu powszechnie obowiązującego w rozumieniu art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, a z normatywnego charakteru przedmiotowej uchwały wynika konieczność formułowania jej postanowień jedynie na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego, co oznacza, że w jej treści nie mogą znaleźć się regulacje nie znajdujące uzasadnienia w normie zawierającej delegację ustawową. Upoważnienie ustawowe podlega zawsze ścisłej, literalnej wykładni; domniemanie objęcia upoważnieniem materii w nim nie wymienionych w drodze np. wykładni celowościowej nie może zasadniczo wchodzić w rachubę (wyrok TK z 5 listopada 1986 r., U 5/86, OTK 1986/1/1). W dalszym ciągu wywodów Wojewoda [...] i wskazał zawartą w ustawie o gospodarce nieruchomościami definicję opłaty adiacenckiej podnosząc, że opłata ta stanowi formę daniny publicznej ponoszonej przez właścicieli lub użytkowników wieczystych nieruchomości, a jej celem jest ich udział w partycypacji budowy urządzeń infrastruktury technicznej. Przepis art. 144 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi wprost, że właściciele nieruchomości uczestniczą w kosztach budowy infrastruktury technicznej przez wnoszenie na rzecz gminy opłat adiacenckich. Z brzmienia przywołanego przepisu wynika, że wnoszenie opłat adiacenckich to jedyna dopuszczalna forma, w jakiej właściciele nieruchomości mogą zostać zobligowani do uczestniczenia w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej. Nie można zatem przymuszać ich do ponoszenia kosztów budowy tych urządzeń w innej formie, przykładowo tak zwanych "opłat partycypacyjnych". Możliwe są co prawda dobrowolne wpłaty właścicieli nieruchomości na budowę określonych urządzeń infrastruktury technicznej, ale już uzależnienie budowy tych urządzeń od wniesienia takich "dobrowolnych wpłat" jest niezgodną z prawem formą przymuszenia do uczestniczenia w kosztach wybudowania tych urządzeń. Nie jest również dopuszczalne, jak uczyniła to Gmina K., uznanie, że opłaty partycypacyjne w określonych przez Gminę wysokościach będą zaliczane jako "spełnienie warunku daniny publicznej określonej ustawą o gospodarce nieruchomościami przewidującej opłaty adiacenckie", co oznacza nic innego, jak tylko zwolnienie podmiotów zobowiązanych do opłaty adiacenckiej z części tej opłaty w wysokości wniesionej opłaty partycypacyjnej. Wojewoda podkreślił następnie, że wymienione wyżej przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami upoważniają radę gminy do wydania aktu wykonawczego do ustawy, w formie aktu prawa miejscowego, w którym rada określa wysokość stawek procentowych opłaty adiacenckiej obowiązującej na obszarze gminy. W przyznanej ww. przepisami delegacji dla rady gminy nie mieści się upoważnienie do uznania przez radę opłat partycypacyjnych na rzecz rozwoju infrastruktury technicznej za spełnienie warunku daniny publicznej określonej ustawą o gospodarowaniu nieruchomościami przewidującej opłaty adiacenckie.

Strona 1/4