Odwołania od powyższej decyzji złożyli S. C. i M. C. oraz W.K., E. P. - W. i T. W.
W odwołaniach zwrócono m.in. uwagę, że decyzje, w oparciu o które inwestor prowadził prace budowlane, zostały wyeliminowane z obrotu prawnego i dlatego w ich ocenie właściwy organ nadzoru budowlanego winien z urzędu wszcząć postępowanie legalizacyjne uregulowane w art. 50 oraz 51 Prawa budowlanego. Inwestycja objęta wnioskiem o warunki zabudowy została już bowiem w części zrealizowana, a wnioskodawca zamierza dokonać swoistej legalizacji istniejącego już obiektu, co nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach prawa. W odwołaniach zarzucono, że wnioskodawca nie określił we wniosku na czym miałaby polegać zmiana zagospodarowania terenu wymagająca ustalenia warunków zabudowy
Odwołujący zakwestionowali precyzyjność ustalonych parametrów, nieprawidłowe ustalenie zasad określania ilości miejsc parkingowych oraz nieuwzględnianie faktu, iż zabudową dominującą na obszarze analizowanym jest zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna a nie wielorodzinna. Zdaniem odwołujących, przy określonych w decyzji parametrach, nie zostaną też spełnione warunki techniczne jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie w odniesieniu do budynków sąsiadujących, a w tym również budynku należącego do E. P.-W.i T. W.
W piśmie procesowym z dnia 6 lutego 2020 r. pełnomocnik inwestora, odnosząc się do zarzutów odwołań wskazał, że wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji udzielającej pozwolenia na budowę, nie wywiera skutku w postaci nielegalności budowy, a ponowne złożenie wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla obiektu w części zrealizowanego w stanie surowym jest dopuszczalne i niezależnie od procedury przewidzianej w art. 50 - 51 Prawa budowlanego. Obowiązujące przepisy nie wprowadzają zakazu ustalania warunków zabudowy nawet w przypadku, gdy dany obiekt został już wybudowany. Wbrew zarzutom odwołujących zakres inwestycji został precyzyjnie ustalony, a zamiarem inwestora jest dokończenie budowy istniejącego budynku, z dostosowaniem do określonych w decyzji nowych warunków zabudowy, z wykorzystaniem istniejącej tkanki budowlanej. Inwestor oświadczył, że przedmiotowy wniosek jest działaniem mającym na celu zakończenie realizacji wstrzymanej inwestycji, zgodnie z koncepcją panującego w rejonie ładu przestrzennego.
Rozpoznając odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 23 września 2020 r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu stwierdzono, że fakt, iż inwestycja jest, czy też była, już częściowo zrealizowana nie wyklucza wydania decyzji ustalającej warunki zabudowy dla danego terenu. Z akt sprawy nie wynika, aby w niniejszym przypadku właściwy organ nadzoru budowlanego wszczął z urzędu postępowanie legalizacyjne uregulowane w art. 50 oraz 51 Prawa budowlanego. Nie można też uznać, tak jak wskazują odwołujący się, że wnioskodawca zamierza, w sposób nieznajdujący oparcia w obowiązujących przepisach prawa, dokonać legalizacji istniejącego obiektu.