Stwierdzone nieprawidłowości dyskwalifikują kontrolowane decyzje, które zostały wydane z naruszeniem art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. oraz art. 59 u.p.z.p., mającym wpływ na wynik sprawy. Brak prawidłowego zweryfikowania wniosku w kontekście niedopuszczalności ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji już zrealizowanej w całości lub w części poza postępowaniami w nadzorze budowlanym czyni przedwczesnym ustosunkowanie się do poszczególnych zarzutów skargi kwestionujących prawidłowość ustalonych w decyzji wskaźników i paramentów zabudowy.
Dla kompletności argumentacji wskazać należy, że Sąd nie powziął wątpliwości co do interesu prawnego skarżących w kontrolowanym postępowaniu jako stron postępowania o ustalenie warunków zabudowy. Z akt sprawy wynika, że wszyscy oni są właścicielami nieruchomości bezpośrednio sąsiadujących z terenem inwestycji objętej wnioskiem. Stronami postępowania w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy będą zawsze inwestor (wnioskodawca) oraz podmioty posiadające tytuł prawny do nieruchomości, której dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy. Przymiot strony w tym postępowaniu posiadają także właściciele lub użytkownicy wieczyści działek sąsiednich (uchwała NSA z dnia 25 września 1995 r., sygn. akt VI SA 13/95, uchwała NSA z dnia 4 grudnia 1995 r., sygn. akt VI SA 20/95, wyrok NSA z dnia 17 września 2014 r., sygn. akt II OSK 1261/13, wyrok NSA z dnia 29 stycznia 2016 r., sygn. akt II OSK 1358/14). Przy tym przez nieruchomości sąsiednie należy rozumieć nie tylko działki gruntu bezpośrednio ze sobą graniczące, ale także nieruchomości nieposiadające wspólnej granicy, lecz pozostające w zasięgu swoich wpływów lub w związku gospodarczym.
Interes prawny w postępowaniu o wydanie warunków zabudowy określa się na podstawie art. 28 k.p.a. w związku z przepisami art. 140 oraz art. 144 k.c. Analiza cech charakterystycznych zabudowy na działkach objętych wnioskiem, w tym wielkość powierzchni zabudowy względem powierzchni działki oraz funkcja zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej sąsiadującej bezpośrednio z zabudową mieszkaniową jednorodzinną powoduje aktualizację interesu prawnego skarżących w postępowaniu o warunki zabudowy, zwłaszcza w okolicznościach niniejszej sprawy, w której pierwszoplanową kwestią jest stwierdzenie dopuszczalności ustalenia warunków zabudowy na wniosek inwestora.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c w zw. z art. 135 p.p.s.a., w pkt 1 uchylił zaskarżoną decyzję Kolegium oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta z dnia 22 października 2019 r. Rozpoznając ponownie wniosek inwestora o ustalenie warunków zabudowy, w trybie przepisów u.p.z.p., organy będą zobowiązane, zgodnie z dyspozycją art. 153 p.p.s.a., kierować się oceną prawną oraz wskazaniami co dalszego postępowania sformułowanymi w uzasadnieniu niniejszego wyroku. Organy winny ustalić rzeczywisty zakres inwestycji objętej wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy i adekwatnie do tych ustaleń załatwić sprawę.
O kosztach postępowania Sąd orzekł w punktach 2, 3 i 4 sentencji wyroku, na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a. zasądzając na rzecz E. P.-W. i W.K. kwotę po 500 zł uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skarg, a na rzecz M. C., B. C.oraz P. G.solidarnie kwotę 500 zł uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi, gdzie podstawa solidarności wynika z art. 202 § 2 p.p.s.a.