Natomiast uzyskanie warunków zabudowy dla inwestycji nowej w stosunku do obiektu już zrealizowanego jest możliwe, ale wymaga zgodności z zagospodarowaniem legalnie istniejącym już na działkach zainwestowanych.
Okoliczności tych nie uwzględniły orzekające w sprawie organy, które w istocie doprowadziły do ustalenia warunków zabudowy dla obiektu istniejącego, poza postępowaniami legalizacyjnym lub naprawczym. Nie zweryfikowały wniosku inwestora pod kątem rzeczywistego zakresu robót objętych jego zamiarem inwestycyjnym cedując to zadanie na organ architektoniczno - budowlany w sprawie o pozwolenie na budowę i doprowadzając do sytuacji ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji już zrealizowanej. W okolicznościach faktycznych i prawnych niniejszej sprawy uzyskanie w ten sposób decyzji o warunkach zabudowy nie może być instrumentem służącym stworzeniu legalnych podstaw funkcjonowania budynku z pominięciem konsekwencji wyroku tutejszego Sądu w sprawie o sygn. akt II SA/Gd 632/07 i wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie o sygn. akt II OSK 1336/08.
Stwierdzone nieprawidłowości dyskwalifikują kontrolowane decyzje, które zostały wydane z naruszeniem art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. oraz art. 59 u.p.z.p., mającym wpływ na wynik sprawy. Brak prawidłowego zweryfikowania wniosku w kontekście niedopuszczalności ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji już zrealizowanej w całości lub w części poza postępowaniami w nadzorze budowlanym czyni przedwczesnym ustosunkowanie się do poszczególnych zarzutów skargi kwestionujących prawidłowość ustalonych w decyzji wskaźników i paramentów zabudowy.
Dla kompletności argumentacji wskazać należy, że Sąd nie powziął wątpliwości co do interesu prawnego skarżących w kontrolowanym postępowaniu jako stron postępowania o ustalenie warunków zabudowy. Z akt sprawy wynika, że wszyscy oni są właścicielami nieruchomości bezpośrednio sąsiadujących z terenem inwestycji objętej wnioskiem. Stronami postępowania w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy będą zawsze inwestor (wnioskodawca) oraz podmioty posiadające tytuł prawny do nieruchomości, której dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy. Przymiot strony w tym postępowaniu posiadają także właściciele lub użytkownicy wieczyści działek sąsiednich (uchwała NSA z dnia 25 września 1995 r., sygn. akt VI SA 13/95, uchwała NSA z dnia 4 grudnia 1995 r., sygn. akt VI SA 20/95, wyrok NSA z dnia 17 września 2014 r., sygn. akt II OSK 1261/13, wyrok NSA z dnia 29 stycznia 2016 r., sygn. akt II OSK 1358/14). Przy tym przez nieruchomości sąsiednie należy rozumieć nie tylko działki gruntu bezpośrednio ze sobą graniczące, ale także nieruchomości nieposiadające wspólnej granicy, lecz pozostające w zasięgu swoich wpływów lub w związku gospodarczym.
Interes prawny w postępowaniu o wydanie warunków zabudowy określa się na podstawie art. 28 k.p.a. w związku z przepisami art. 140 oraz art. 144 k.c. Analiza cech charakterystycznych zabudowy na działkach objętych wnioskiem, w tym wielkość powierzchni zabudowy względem powierzchni działki oraz funkcja zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej sąsiadującej bezpośrednio z zabudową mieszkaniową jednorodzinną powoduje aktualizację interesu prawnego skarżących w postępowaniu o warunki zabudowy, zwłaszcza w okolicznościach niniejszej sprawy, w której pierwszoplanową kwestią jest stwierdzenie dopuszczalności ustalenia warunków zabudowy na wniosek inwestora.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c w zw. z art. 135 p.p.s.a., w pkt 1 uchylił zaskarżoną decyzję Kolegium oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta z dnia 22 października 2019 r. Rozpoznając ponownie wniosek inwestora o ustalenie warunków zabudowy, w trybie przepisów u.p.z.p., organy będą zobowiązane, zgodnie z dyspozycją art. 153 p.p.s.a., kierować się oceną prawną oraz wskazaniami co dalszego postępowania sformułowanymi w uzasadnieniu niniejszego wyroku. Organy winny ustalić rzeczywisty zakres inwestycji objętej wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy i adekwatnie do tych ustaleń załatwić sprawę.
O kosztach postępowania Sąd orzekł w punktach 2, 3 i 4 sentencji wyroku, na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a. zasądzając na rzecz E. P.-W. i W.K. kwotę po 500 zł uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skarg, a na rzecz M. C., B. C.oraz P. G.solidarnie kwotę 500 zł uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi, gdzie podstawa solidarności wynika z art. 202 § 2 p.p.s.a.