Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Marta Sankiewicz po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi Prokuratura Rejonowego na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 25 kwietnia 2007 r., nr [...] w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej dotyczącej jednorazowej opłaty za wzrost wartości nieruchomości w związku z wydanymi decyzjami o ustaleniu warunków zabudowy i o lokalizacji inwestycji celu publicznego stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.
Rada Miejska w dniu 25 kwietnia 2007 r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej dotyczącej jednorazowej opłaty za wzrost wartości nieruchomości w związku z wydanymi decyzjami o ustaleniu warunków zabudowy i o lokalizacji inwestycji celu publicznego. Jako podstawę prawną ww. uchwały Rada wskazała art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.) - dalej zwanej w skrócie "u.s.g.", oraz art. 58 ust. 2, art. 63 ust. 3 i art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz.717 ze zm.) - dalej zwanej w skrócie "u.p.z.p.".
W § 1 uchwały ustalono 30 % stawkę służącą naliczeniu jednorazowej opłaty pobieranej w związku ze zbyciem nieruchomości, której wartość wzrosła w wyniku ustalenia sposobu zagospodarowania nieruchomości w drodze decyzji o warunkach zabudowy i lokalizacji inwestycji celu publicznego. Natomiast w jej § 3 stwierdzono, że uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa.
W skardze na powyższą uchwałę Prokurator Rejonowy wniósł o stwierdzanie jej nieważności. Zaskarżonej uchwale zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest art. 18 ust. 2 pkt 8 u.s.g. oraz art. 58 ust. 2 i art. 63 ust. 3 w związku z art. 36 i art. 37 u.p.z.p. poprzez błędną ich wykładnię i niewłaściwe zastosowanie jako podstawy prawnej do podjęcia zaskarżonej uchwały.
W uzasadnieniu skargi Prokurator stwierdził, że zaskarżona uchwała stanowi akt prawa miejscowego. Zawiera bowiem normy o charakterze abstrakcyjnym i generalnym. Została skierowana do osób, w stosunku do których zachodziły przesłanki do naliczenia opłaty planistycznej i dotyczyła sytuacji powtarzalnych, a nie jednostkowych.
Prokurator wyjaśnił również, że ww. uchwała, jako akt prawa miejscowego, została poddana badaniu w związku z prowadzonym przez Prokuraturę Rejonową postępowaniem w sprawie Pa 31/11, w którym prokurator z urzędu badał zgodność z prawem ostatecznych decyzji administracyjnych wydanych przez Burmistrza z dnia 19 maja 2008 r., nr [...], oraz z dnia 7 lipca 2009 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanej wydaniem decyzji o warunkach zabudowy. Po przeanalizowaniu materiałów powyższych postępowań skarżący ustalił, że podstawą prawną wszczęcia postępowania administracyjnego w obu wymienionych wyżej sprawach były przepisy art. 36 ust. 4 i art. 37 u.p.z.p. oraz zaskarżona uchwała Rady Miejskiej nr [...] z dnia 27 kwietnia 2007 roku. Postępowania administracyjne zostały zainicjowane po tym, jak dotychczasowi właściciele sprzedali posiadane nieruchomości, których dotyczyły ww. decyzje. W obu badanych sprawach wydano decyzje w przedmiocie ustalenia opłaty, w których jako podstawę do naliczenia jednorazowej opłaty za wzrost wartości nieruchomości w związku z wydaną decyzją o ustaleniu warunków zabudowy wskazano również zaskarżoną uchwałę.