Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Janina Guść Sędzia WSA Jolanta Górska Protokolant Sekretarz Sądowy Izabela Adamowicz po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 14 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi J. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 7 lipca 2014 r., nr [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej J. R. kwotę 3.047 (trzy tysiące czterdzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
J. R. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 7 lipca 2014 r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia 4 czerwca 2014 r., nr [...], ustalającą skarżącej jednorazową opłatę w wysokości 21.000 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w miejscowości P., oznaczonej ewidencyjnie jako działka gruntu nr [...], na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Zaskarżoną decyzję wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym. Decyzją z dnia 4 czerwca 2014 r., nr [...], Wójt Gminy P., działając na podstawie art. 36 ust. 3 i 4, art. 37 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), ustalił J. R. jednorazową opłatę w wysokości 21.000,00 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w miejscowości P., oznaczonej ewidencyjnie jako działka gruntu nr [...], obręb: [...], jednostka ewidencyjna P., o powierzchni 3.0482 ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr [...], na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Z uzasadnienia decyzji wynika, że Rada Gminy uchwałą nr VII/42/2011 z dnia 30 marca 2011 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla fragmentu miejscowości P. w gminie P. obejmującego tereny położone na północ od linii kolejowej (Dz. Urz. Woj. Pom. z dnia 07 lipca 2011 r. nr 81, poz. 1723), ustaliła stawkę procentową opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, tzw. renty planistycznej, na 30% wzrostu wartości nieruchomości. Po wejściu w życie planu miejscowego J. R. dokonała zamiany (co do prawa własności) nieruchomości niezabudowanej oznaczonej ewidencyjnie jako działka gruntu nr [...], położonej w obrębie P. (przed podziałem działka oznaczona była ewidencyjnie nr [...] - decyzja zatwierdzająca projekt podziału z dnia 13 grudnia 2012 r., nr [...]). Na podstawie umowy zniesienia współwłasności z dnia 5 marca 2013 r., w wyniku której J. R. stała się właścicielem ww. nieruchomości, została założona w Sądzie Rejonowym księga wieczysta nr [...]. Przedmiotowa zamiana polegała na otrzymaniu prawa własności niezabudowanej działki nr [...] o powierzchni 3.0482 ha, położonej w P. przez Z. M. oraz otrzymaniu przez J. R. na własność działki zabudowanej budynkiem handlowo-usługowym nr [...] o powierzchni 0.0102 ha położoną w P. Wynika to z przesłanego Wójtowi Gminy odpisu aktu notarialnego, umowy zamiany z dnia 4 października 2013 r. Rep. A [...].
Zbycie nieruchomości objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, działki [...] położonej w P., nastąpiło w terminie 5 lat licząc od dnia wejścia w życie powołanego miejscowego planu. Organ uznał, że dokonana w przedmiotowej sprawie zamiana nieruchomości ma cechy ekwiwalentnego zbycia nieruchomości, co wywołuje obowiązek uiszczenia opłaty planistycznej. Zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wzrost wartości nieruchomości obliczono jako różnicę między wartością nieruchomości określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po uchwaleniu planu miejscowego, a jej wartością określoną przy uwzględnieniu faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego uchwaleniem.