Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie lokalizacji inwestycji celu publicznego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Jędrkowiak Sędziowie: Sędzia WSA Wanda Antończyk (spr.) Asesor WSA Katarzyna Krzysztofowicz Protokolant Referent Izabela Adamowicz po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 15 listopada 2007 r. sprawy ze skargi Spółki A z ograniczoną odpowiedzialnością na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 11 lipca 2007 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/11

Prezydent Miasta, po rozpatrzeniu wniosku A Spółki z o.o., decyzją z dnia 20 kwietnia 2007 r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 104, 105 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art.52 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r., nr 80, poz. 717, z późn. zm.) oraz z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. nr 261 z 2004, poz. 2603 ze zm./ umorzył postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej na budynku przy ul. J. Soplicy 1 dz. nr 1111 obr 534 w G. W uzasadnieniu wskazano, że po wpłynięciu wniosku z dnia 17 listopada 2006r., złożonego przez A Spółkę z o.o. w sprawie ustalenia lokalizacji powołanej w sentencji inwestycji, organ wszczął postępowanie w powyższej sprawie. Organ I instancji wskazał, że oparł się na dotychczasowej praktyce i rozumieniu przepisów prawa dotyczących realizacji inwestycji celu publicznego, w szczególności rozumieniu samej definicji inwestycji celu publicznego zawartej w art. 6 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Natomiast w wydanym w dniu 22 listopada 2006r. wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdził, że wykładnia przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, która pozwala na uznanie budowy stacji bazowej telefonii komórkowej za realizację celu publicznego prowadzi do naruszenia Konstytucji RP, a także innych unormowań wynikających z prawa powszechnego, w tym przede wszystkim ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Organ powołując się na aktualne orzecznictwo, w tym na rozstrzygnięcia w analogicznych sprawach Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku, stwierdzających, że inwestycja realizowana przez komercyjny podmiot, jakim jest A, nie może być traktowana jako realizacja celu publicznego uznał, że postępowanie w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego dla niniejszej inwestycji, należy jako bezprzedmiotowe umorzyć.

Odwołanie od powyższej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego wniosła A Spółka z o. o. wnosząc o uchylenie decyzji Prezydenta Miasta i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu odwołujący wskazał, że nie podziela poglądu zawartego w powołanym przez organ I instancji wyroku Sądu, albowiem, jak podniesiono, pojęcie inwestycji celu publicznego jest oparte na kryterium przedmiotowym i bez znaczenia pozostaje status prawny podmiotu realizującego tę inwestycję. O publicznym charakterze inwestycji decyduje bowiem wyłącznie fakt realizacji określonych ustawowo celów, o ile ich realizacja służy interesowi publicznemu na poziomie co najmniej lokalnym.

Odwołujący w uzasadnieniu odwołania przywołał regulacje prawne przesądzające o tym, że stacje bazowe telefonii komórkowej są obiektami łączności publicznej w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami i tym samym są inwestycjami celu publicznego w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W tym zakresie wskazano, że pojęcie łączności publicznej wymienionej jako cel publiczny w art. 6 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, należy odnieść o przepisów regulujących dziedzinę łączności w dacie wprowadzenia tego pojęcia do ustawy o gospodarce nieruchomościami, tj. 21 sierpnia 1997r. Działalność telekomunikacyjna była wówczas regulowana ustawą z 23 listopada 1990r. o łączności / Dz. U. z 1995r., nr 117, poz. 564 zez m./, uchyloną w dniu wejścia w życie ustawy Prawo telekomunikacyjne. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 15 ustawy pod pojęciem sieci telekomunikacyjnych użytku publicznego należało rozumieć sieć telekomunikacyjną służącą do świadczenia usług telekomunikacyjnych każdemu użytkownikowi na obszarze działania operatora tej sieci. Prawo telekomunikacyjne w art. 2 pkt 27-31 określa pojęcia związane z publicznym charakterem operatorów, sieci telekomunikacyjnych i usług w sieciach telekomunikacyjnych. Wskazano, że obecna działalność telekomunikacyjna odwołującego, polegająca na eksploatacji sieci telefonicznej i świadczenie usług w tej sieci, mieści się w zakresie pojęcia łączności publicznej, którymi posługuje się art. 6 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Odwołujący działa na podstawie zezwolenia na eksploatację sieci telefonicznej, eksploatuje sieć i świadczy usługi na rzecz abonentów- to jest każdego kto zawarł z tym operatorem umowę o ich świadczenie. W tym stanie rzeczy, jak podniósł odwołujący, budowa stacji bazowej stanowi inwestycję służącą rozbudowie sieci telekomunikacyjnej tego operatora i służy zapewnieniu powszechnego dostępu do usług użytkownikom tej sieci.

Strona 1/11