Art. 145 ust. 2 oraz art. 148 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami w brzmieniu ustalonym (...) ustawą [z 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw] nie mogą być stosowane do ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu budowy urządzeń infrastruktury technicznej, jeżeli warunki do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo do korzystania z wybudowanej drogi zostały stworzone przed dniem wejścia w życie tej ustawy.
Dnia 25 lutego 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędzia NSA Jan Jędrkowiak Protokolant Marta Sankiewicz po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2009 r. na rozprawie sprawy ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 6 czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy z dnia 28 lutego 2008 r. nr [..], 2/ orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana, 3/ zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego J. S. 273 (dwieście siedemdziesiąt trzy) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Skarżący J. S. wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z 6 czerwca 2008 r. Z akt sprawy wynika, że zaskarżona decyzja zapadła w następujących okolicznościach faktycznych.
W dniu 28 czerwca 1999 r. Rada Gminy, na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym i art. 146 ust. 2 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, podjęła uchwałę w sprawie udziału mieszkańców w kosztach budowy urządzeń infrastruktury technicznej, którą m.in. ustaliła wysokość stawki opłaty adiacenckiej z tytułu budowy urządzeń infrastruktury, ustalając ją w wysokości 50%. W uchwale tej postanowiono, że wchodzi ona w życie z dniem podjęcia i podlega ogłoszeniu na tablicy ogłoszeń w Urzędzie Gminy (§ 9).
W dniu 3 listopada 2000 r. skarżący zawarł z Gminą umowę w sprawie udziału w kosztach budowy kanalizacji sanitarnej w P., na podstawie której zobowiązał się zapłacić do 31 grudnia 2000 r. 1230 zł. Tytułem wykonania tego zobowiązania skarżący zapłacił 30 czerwca 2006 r. 580 zł i 31 lipca 2007 r. 650 zł.
W dniu 27 października 2005 r. Rada Gminy, na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 i art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym oraz na podstawie art. 146 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, podjęła uchwałę, którą uchyliła uchwałę z 28 czerwca 1999 r. i ustaliła stawkę opłaty adiacenckiej z tytułu wybudowania urządzeń infrastruktury w wysokości 15%. Uchwała ta została opublikowana w 30 grudnia 2005 r. w Dzienniku Urzędowym Województwa i weszła w życie 14 dni od ogłoszenia w ten sposób, czyli w dniu 14 stycznia 2006 r.
W dniu 30 czerwcu 2007 r. został sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego operat szacunkowy, dotyczący m.in. wzrostu wartości działki nr [[...]], której właścicielem jest skarżący, z tytułu budowy przekazanej do eksploatacji w dniu 30 czerwca 2005 r. kanalizacji sanitarnej. W operacie tym wzrost wartości tej nieruchomości oszacowano na 15.000 zł.
W dniu 24 sierpnia 2007 r. zawiadomiono skarżącego o wszczęciu postępowania w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek budowy kanalizacji sanitarnej, zawiadamiając go o możliwości zapoznania się w Urzędzie Gminy z operatem szacunkowym.
Skarżący z operatem szacunkowym zapoznał się 28 sierpnia 2007 r. i zgłosił zastrzeżenia, co do zasady ustalenia opłaty adiacenckiej.
Decyzją z 10 września 2007 r. Wójt Gminy, powołując się na art. 145 i art. 148 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz uchwałę Rady Gminy z 27 października 2005 r., ustalił skarżącemu opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości działki nr [[...]] na skutek stworzenia warunków podłączenia jej do gminnej sieci kanalizacji sanitarnej w wysokości 2.250 zł, na poczet tej opłaty Wójt zaliczył skarżącemu z tytułu udziału w kosztach budowy kanalizacji sanitarnej 1.301,06 zł i ostatecznie ustalił, że skarżący jest zobowiązany do zapłacenia 948,94 zł.