skarg D. G. na decyzje SKO w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości
Uzasadnienie strona 3/11

Odnosząc się do operatu szacunkowego sporządzonego przez H. J. Kolegium stwierdziło, że stanowi on miarodajny dowód potwierdzający wzrost wartości nieruchomości na skutek uchwalenia planu. Sporządzona wycena odpowiada przewidzianym dla niej przepisom prawa, zawiera wszystkie wymagane przez prawo elementy, co przekonuje, że stanowi wiarogodny dowód w sprawie. Otrzymane przez rzeczoznawcę wartości mieszczą się między cenami maksymalnymi i minimalnymi uzyskiwanymi za transakcje nieruchomościami podobnymi na rynku lokalnym. Operat rzetelnie szacuje wartość nieruchomości w sposób najbardziej zbliżony do jej rzeczywistej wartości przy uwzględnieniu trendów zmiany cen na rynku nieruchomości. W świetle tego w ocenie Kolegium brak jest powodów, aby postawić rzeczoznawcy zarzut, iż dokonał wyceny zawyżając wartość badanej nieruchomości. Oceny powyższego operatu nie mogą podważyć różnice w ustaleniach istniejące pomiędzy wskazanym operatem a wcześniej sporządzonym przez A. U. Ten ostatni operat, który ze względu na zdezaktualizowanie, nie podlegał ocenie, przedstawił wyższą wartość nieruchomości zwłaszcza po wejściu w życie nowego planu, albowiem rzeczoznawca wskutek braku dostatecznej ilości transakcji podobnych na rynku lokalnym w okolicach W., rozszerzył rynek na obszar aglomeracji trójmiejskiej i wziął do porównania transakcje dotyczącej nieruchomości tam położonych.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego ustalenia w decyzji 14 - dniowego terminu na uiszczenie opłaty, Kolegium wyjaśniło, że w obecnym stanie prawnym ustalenie takiego terminu jest uzasadnione. Wskazało, że dnia 1 stycznia 2010 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych która określiła, jaki tryb postępowania należy stosować w sprawach dochodów jednostek samorządu terytorialnego stanowiących niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publiczno - prawnym. Do spraw należności, o których mowa w art. 60 nieuregulowanych niniejszą ustawą stosuje się przepisy k.p.a. i odpowiednio Działu III Ordynacji podatkowej (art. 67 ustawy). Kolegium uznało, że opłata planistyczna stanowi niepodatkową należność budżetową o charakterze publicznoprawnym, uregulowaną w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie natomiast ze stosowanym odpowiednio art. 47 § 1 Ordynacji podatkowej termin płatności podatku wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego.

Skargę na powyższą decyzję wniosła D. G. zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz naruszenie przepisów postępowania w postaci art. 10 § 1 k.p.a. polegające na braku zawiadomienia skarżącej o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym. Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o uchylenie kwestionowanej decyzji. Odnosząc się do naruszenia art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym skarżąca powtórzyła argumentację sformułowaną w odwołaniu. Skarżąca podniosła, że udział w prawie własności gruntu i we własności budynku, jako prawo ściśle związane z własnością lokalu, nie może być przedmiotem samodzielnego obrotu, ponieważ nie stanowi nieruchomości, ale jej część. Przedmiotem obrotu może być udział we współwłasności nieruchomości - tylko takie zbycie może być podstawą ustalenia opłaty planistycznej. Natomiast udział w nieruchomości wspólnej nie może być wyodrębniony geodezyjnie ani prawnie, a jego zbycie nie może być powodem ustalenia opłaty.

Strona 3/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6157 Opłaty związane ze wzrostem wartości nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Planowanie przestrzenne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze