W powyższym zakresie Sąd orzekający nie był zobligowany kierować się tezą sformułowaną przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r., w sprawie o sygn. akt II OSK 606/11, w myśl której przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym dotyczące opłaty planistycznej nie dają podstawy do orzekania w przedmiocie terminu do uiszczenia opłaty ani też o obowiązku zapłaty odsetek ustawowych w razie naruszenia tego terminu. W postępowaniu tym Naczelny Sąd Administracyjny kontrolował legalność decyzji administracyjnych, co do których z mocy art. 115 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241 ze zm.), przepis art. 67 ustawy o finansach publicznych z 2009 r. nie miał zastosowania. Zastosowanie natomiast miały przepisy ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych, które nie przewidywały odesłania do odpowiedniego stosowania przepisów działu III Ordynacji podatkowej w odniesieniu do niepodatkowych należności budżetowych. Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 115 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych do spraw dotyczących niepodatkowych należności budżetowych, o których mowa w art. 60 ustawy wymienionej w art. 1, wszczętych i niezakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
Zatem w okolicznościach faktycznych sprawy rozpoznawanej wskazaną wyżej uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego sprawa ustalenia opłaty planistycznej, wszczęta przed dniem 1 stycznia 2010 r., zgodnie z art. 115 ust. 1 ustawy z 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych, nie podlegała pod zakres przepisów działu III Ordynacji podatkowej.
W kontrolowanych obecnie sprawach natomiast postępowanie o ustalenie opłaty planistycznej wszczęte zostało z urzędu zawiadomieniami dokonanymi w 2011 r., czyli po wejściu w życie ustawy o finansach publicznych z 2009 r., co uzasadniało odpowiednie stosowanie przepisów działu III Ordynacji podatkowej, w tym przepisów o terminach płatności.
Skoro, jak wskazano wyżej, z mocy art. 67 ustawy o finansach publicznych do spraw należności takich jak dochody pobierane przez samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw (art. 60 pkt 7 ustawy o finansach publicznych), czyli niewątpliwie opłat planistycznych, stosuje się odpowiednio przepisy działu III Ordynacji podatkowej, to znajdzie również w zakresie terminu zapłaty należności zastosowanie przepis art. 47 Ordynacji podatkowej. Stanowiąc, że termin zapłaty wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, w sposób odpowiedni kreuje ona w przedmiotowej sprawie podstawę prawną określenia 14 - dniowego terminu płatności ustalonej decyzją ostateczną opłaty planistycznej.
Także zarzut naruszenia art. 10 § 1 k.p.a. nie stanowi istotniejszej wady postępowania w tej sprawie. Skarżąca brała aktywny udział w postępowaniu i była zawiadomiona o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym w postępowaniu pierwszoinstancyjnym. W tej sprawie organ drugiej instancji nie prowadził odrębnego postępowania dowodowego, a więc i strony nie zostały pozbawione możliwości zapoznania się z nowymi dowodami. Nie można tym samym podzielić zarzutów skarżącej, że jej uprawnienia procesowe zostały naruszone i to w takim stopniu, że wywarło to wpływ na treść rozstrzygnięcia.
Reasumując powyższe, w ocenie Sądu zaskarżone decyzje nie naruszają przepisów prawa a przytoczona w nich argumentacja organu zasługuje na uwzględnienie. Drobne uchybienia organów administracji nie stanowią natomiast naruszenia prawa materialnego ani naruszenia przepisów postępowania, które mogłoby skutkować uchyleniem zaskarżonych decyzji - art. 145 § 1 pkt 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W niniejszej sprawie nie zachodzą również przesłanki do stwierdzenia nieważności zaskarżonych decyzji w myśl art. 145 § 1 pkt 2 powołanej ustawy.
Z tych wszystkich względów Sąd na podstawie art. 151 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjny orzekł, jak w sentencji wyroku.