Sprawa ze skargi na uchwałę Sejmiku Województwa Pomorskiego w przedmiocie obszarów chronionego krajobrazu w województwie pomorskim
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski (spr.) Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Diana Wojtowicz po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2012 r. na rozprawie w Gdańsku sprawy ze skargi R. B. na uchwałę Sejmiku Województwa Pomorskiego z dnia 28 kwietnia 2010 r. nr 1161/XLVII/10 w przedmiocie obszarów chronionego krajobrazu w województwie pomorskim oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/5

W dniu 28 kwietnia 2010 r. Sejmik Województwa podjął uchwałę nr [...] w sprawie obszarów chronionego krajobrazu w województwie pomorskim. Jako podstawę prawną uchwały wskazał art. 18 pkt 20 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (tekst jednolity Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1590 ze zm.) i art. 23 ust. 2 oraz art. 24 ust. 1, 2, 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tekst jednolity Dz.U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.).

W złożonym w dniu 21 maja 2012 r. piśmie R. B. wezwał Sejmik do usunięcia naruszenia jego uprawnienia do zagospodarowania jego działki nr [...] położonej w O., gmina S. Wskazał, że dla działki tej nie może uzyskać decyzji o warunkach zabudowy z uwagi na jej położenie w odległości mniejszej niż 100 m od zbiornika wodnego, co narusza § 5 pkt 8 ww. uchwały. Zdaniem skarżącego uchwała nie precyzuje pojęcia "inne zbiorniki wodne", co powoduje, że najmniejsze nawet zagłębienie z wodą uniemożliwia prowadzenia jakichkolwiek prac na posiadanych działkach. Prawodawca lokalny uprawniony był do określenia, jakich zbiorników wodnych dotyczy zakaz budowy obiektów budowlanych w pasie 100 m od ich brzegów oraz na jakiej części obszaru zakaz ten obowiązuje. Organ stosujący prawo nie jest uprawniony do arbitralnego określenia, czy do danego rodzaju zbiornika wodnego zakaz ten obowiązuje, bowiem właściwość ta zastrzeżona została dla prawodawcy lokalnego, który przedmiotowy zakaz wprowadził.

W skardze z dnia 10 lipca 2012 r. R. B. zaskarżył ww. uchwałę w części dotyczącej sformułowania "inne zbiorniki wodne" i wniósł o przyznanie mu prawa budowy siedliska rolniczego na jego działce nr [...] w O.

W uzasadnieniu skargi powtórzył argumentację zawartą w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, podnosząc ponadto, że Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2011 r. odmówił uzgodnienia warunków zabudowy dla planowanej przez skażonego inwestycji na działce nr [...] w O. z uwagi na jej położenie w odległości mniejszej niż 100 m od linii brzegowej zbiornika wodnego, co stanowi naruszenie § 5 pkt 8 zaskarżonej uchwały. W ocenie skarżącego, spod pojęcia zawartego w art. 17 ust. 1 pkt 7 i art. 24 ust. 1 pkt 8 ustawy o ochronie przyrody należy wyłączyć inne zbiorniki wodne, takie jak oczka wodne.

W odpowiedzi na skargę Sejmik Województwa wniósł o jej oddalenie wskazując, że zakaz określony w § 5 pkt 8 zaskarżonej uchwały znajduje swoje uzasadnienie w art. 24 ust. 1 pkt 8 ustawy o ochronie przyrody. Zdaniem Sejmiku oczko wodne znajdujące się na działce skarżącego jest innym zbiornikiem wodnym w rozumieniu ww. przepisu. Skoro Sejmik w uchwale nie doprecyzował, jakich zbiorników wodnych ona dotyczy, oznacza to, że dotyczy ona wszystkich bez wyjątku zbiorników wodnych położonych na terenach chronionego krajobrazu. Tam gdzie prawodawca nie wprowadza wyjątków od przyjętej zasady, nie wolno ich domniemywać. Uchwała nie zawiera żadnych pojęć, które byłyby sprzeczne z obowiązującymi przepisami prawa. W ocenie Sejmiku nie zachodzi spełnienie przesłanek prawnych znoszących zakaz budowy przez skarżącego w pasie szerokości 100 m od linii brzegu zbiornika wodnego. Ponadto organ wskazał, że przedmiotowy zbiornik wodny jest położony na terenie W. Parku Krajobrazowego oraz na obszarze Natura 2000 "B.".

Strona 1/5