Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie nieważności decyzji w sprawie przeniesienia w części decyzji o warunkach zabudowy
Uzasadnienie strona 11/11

Jednocześnie sąd dostrzega argumentację skarżącej, że praktyka organów administracji publicznej, ale także linia orzecznicza tutejszego sądu, opowiadały się za rozszerzającą wykładnią przepisu art. 63 ust. 5 u.p.z.p. i akceptowały tego rodzaju decyzje, co mogło wzbudzić u skarżącego przekonanie, że brak jest podstaw do kwestionowania tego rodzaju decyzji. Tym niemniej, zwrócić należy uwagę na cytowane już orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w którym jednoznacznie przesądzono, że w oparciu o art. 63 ust. 5 u.p.z.p dopuszczalnym jest przeniesienie w całości decyzji ustalającej warunki zabudowy na inny podmiot bez możliwości dokonywania zmian w jej treści poza osobą inwestora. Wydanie zaś decyzji przenoszącej warunki zabudowy na inną działkę jest niedopuszczalne i stanowi rażące naruszenie prawa (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 kwietnia 2020 roku, II OSK 1494/19, CBOSA). Treść powyższego orzeczenia nie może pozostać bez wpływu na praktykę orzeczniczą tutejszego sądu.

Jeśli chodzi o kwestię rażącego naruszenia prawa, którą podnosi w swym stanowisku Samorządowe Kolegium Odwoławcze, należy przyjąć, że rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. zachodzi wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że owa decyzja nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Nie chodzi tu o błędy w wykładni prawa, ale o niedopuszczalne przekroczenie prawa, dodatkowo w sposób jasny i niedwuznaczny (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 18 stycznia 2013 r., II SA/Łd 915/12, LEX nr 1270513). Zdaniem tutejszego sądu, słusznie wskazuje Samorządowe Kolegium Odwoławcze, że właśnie z tego rodzaju naruszeniem mamy do czynienia na gruncie rozpoznawanej sprawy. Bezspornie bowiem, Wójt Gminy nie dopuścił się błędnej wykładni prawa, ale postąpił wbrew jasnej i niebudzącej wątpliwości interpretacyjnych dyrektywie postępowania, płynącej z art. 63 ust. 5 u.p.z.p. Skoro norma ta pozwala wyłącznie na zmianę podmiotową, bez ingerencji w sferę przedmiotu decyzji, to jakiekolwiek wystąpienie poza zakreślone przepisem granice powinno być traktowane właśnie jako rażące naruszenie prawa. Konstatacji tej nie może zmienić fakt, że w obrocie prawnym funkcjonuje pierwotna decyzja Wójta Gminy z 14 sierpnia 2007 r., apriorycznie ustalająca warunki zabudowy dla mogących powstać w przyszłości przez wydzielenie kolejnych działek.

Reasumując powyższe rozważania należy stwierdzić, że decyzja Wójta Gminy z 9 sierpnia 2018 r. została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Owo naruszenie przybrało postać niebudzącego wątpliwości interpretacyjnych naruszenia art. 63 ust. 5 u.p.z.p., poprzez przeniesienie decyzji o warunkach zabudowy wydanej dla działki nr [..] na nowopowstałą działkę nr [..]. Tego rodzaju czynność stanowiła niedopuszczalne rozszerzenie zakresu przeniesienia, które może obejmować jedynie zmianę podmiotową, a nie przedmiotową. Akceptacja odmiennego stanowiska prowadziłaby do przyjęcia sytuacji, w której decyzja o warunkach zabudowy może być przenoszona dowolnie, na każdą inną nieruchomość, co wprost godziłoby już w samą istotę decyzji o warunkach zabudowy i procedurę jej wydawania. Zdaniem sądu, gdyby nadal aktualne pozostawały przesłanki do wydania decyzji o warunkach zabudowy, to inwestor powinien wystąpić o jej wydanie odrębnie w stosunku co do nowej działki [..]. Tylko takie postępowanie mogłoby zostać uznane za zgodne z prawem i odpowiadające sytuacji faktycznej. W realiach rozpoznawanej sprawy, przeniesienie mogłoby zostać uznane za ważne i skuteczne jedynie wówczas, gdyby skarżący stał się właścicielem pierwotnej działki [..], wobec której zapadła źródłowa decyzja o warunkach zabudowy. Słusznie zatem Samorządowe Kolegium Odwoławcze dostrzegło wadę decyzji w postaci rażącego naruszenia prawa, uzasadniającą wyeliminowanie jej z obrotu prawnego.

Odnosząc się do wniosku o przeprowadzenie dowodu z dokumentów, wskazanych w skardze sąd wskazuje, że dokonał oceny całego materiału dowodowego, znajdującego się w aktach administracyjnych, w tym załączonych do pism, składanych przez skarżącego w toku postępowania sądowego, uznając ten materiał za pełny i wystarczający dla rozstrzygnięcia skargi. Uzupełniające postepowanie dowodowe może być bowiem prowadzone przez sąd jedynie wówczas, gdy jest to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości w sprawie (art. 106 § 3 p.p.s.a.). W ocenie sądu, jak wskazano powyżej, przedłożony przez Kolegium materiał dowodowy takich wątpliwości nie dostarczył. Sąd nie dostrzegł również naruszenia przepisów postępowania wskazanych w skardze, nie podzielając zarzutów skarżącego w tym zakresie. Sprawa niniejsza koncentruje się w istocie na zarzucie błędnej wykładni prawa, co nie wymaga czynienia ustaleń faktycznych w kierunku wskazanym w skardze.

Z tych wszystkich powodów sąd, nie stwierdziwszy podstaw do wzruszenia decyzji Kolegium, zobligowany był oddalić skargę, o czym orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 151 p.p.s.a..

Strona 11/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6153 Warunki zabudowy  terenu
Inne orzeczenia z hasłem:
Planowanie przestrzenne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze