Zasadny jest zarzut sprowadzający się do kwestionowania legalności prowadzenia postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia na użytkowanie mimo nieostateczności decyzji o pozwoleniu na budowę.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2001 r. na rozprawie sprawy ze skargi Teresy S. na decyzję Wojewody P. z dnia 1 lutego 1999 r., (...) w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia 7 sierpnia 1998 r. (...); (...).
Skarżąca Teresa S wniosła skargę na decyzję Wojewody P. z dnia 1 lutego 1999 r. (...), którą utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia 7 sierpnia 1998 r. (...) o udzieleniu A.G.I.B. E.-I. Spółka z o.o. w G pozwolenia na użytkowanie parkingu wielopoziomowego położonego w G przy ul. P.-G.
Uzasadniając decyzję o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie Prezydent Miasta G stwierdził, iż budowa została wykonana zgodnie z pozwoleniem na budowę z dnia 18 czerwca 1997 r. i dokumentacją techniczną oraz, że inwestor przedłożył dokumenty wymagane stosowanie do art. 57 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, zaś organy administracyjne w tym przepisie wymienione, nie wniosły sprzeciwu.
W odwołaniu od decyzji o pozwoleniu na użytkowanie parkingu wielopoziomowego skarżąca wskazała, że wyrokiem z dnia 31 marca 1998 r. Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w G. uchylił decyzję o pozwoleniu na budowę z dnia 18 czerwca 1997 r. i polecił kontynuowanie postępowania w celu wyjaśnienia wpływu projektowanej inwestycji na stojący obok budynek. Z odwołania wynika, iż skarżąca uważa podjęcie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego wybudowanego na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę uchylonej przez Sąd administracyjny za naruszenie prawa. Ponadto skarżąca wskazała, iż inwestor w trakcie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym złożył oświadczenie, iż nie jest możliwe funkcjonowanie parkingu wielopoziomowego bez dojazdu biegnącego ulicą wzdłuż hotelu. Mimo tego, do parkingu nie wykonano takiego dojazdu, co zdaniem skarżącej świadczy, iż wskazane twierdzenie inwestora nie odpowiadało prawdzie. W związku z tym poddała w wątpliwość potrzebę realizacji dojazdu ulicą wzdłuż hotelu, która pogorszy warunki użytkowe domu, w którym mieszka /przejeżdżanie samochodów przez podwórko tego domu/. Skarżąca w odwołaniu podniosła też zarzuty dotyczące uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu na którym znajduje się budynek, którego dotyczy decyzja o pozwoleniu na użytkowanie, oraz obecnego sposobu użytkowania wybudowanego obiektu.
Po wniesieniu odwołania przez skarżącą do postępowania przyłączył się Prokurator, który wniósł o uchylenie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie i odmówienie udzielenia takiego pozwolenia. Uzasadniając swoje stanowisko Prokurator stwierdził, że w sytuacji, w której po wyroku Naczelnego Sąd Administracyjny z dnia 31 marca 1998 r. brak było ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę niemożliwe było stwierdzenie zgodności wykonania obiektu z warunkami pozwolenia na budowę. Podniósł też, iż z dziennika budowy wynika, iż po wydaniu wyroku przez Naczelny Sąd Administracyjny inwestor kontynuował roboty budowlane, co nie było zgodne z art. 28 Prawa budowlanego. W końcu wskazał, iż dotychczasowe postępowanie administracyjne w sprawie pozwolenia na budowę nie rozstrzygnęło kwestii naruszenia uzasadnionych interesów osób trzecich, czyli wpływu projektowanej inwestycji na stan techniczny budynku nr 1/5 G i F przy ul. R. w G.