Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Górska,, Asesor WSA Krzysztof Retyk, Protokolant Barbara Kroczak, po rozpoznaniu w dniu 7 października 2004 r. sprawy ze skargi B. W. na postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 26 września 2001 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie przyznania uprawnień kombatanckich uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 28 listopada 2000 r. nr [...].
Postanowieniem z dnia [...] r. Nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych zawiesił postępowanie w sprawie wniosku B.W. o przyznanie uprawnień określonych w ustawie z dnia 24 stycznia 1991r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (t.j. Dz.U. z 1997 r. Nr 142, poz. 950 ze zm.). W uzasadnieniu wskazano, że strona złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej przyznania uprawnień określonych przepisami wskazanej ustawy z tytułu uwięzienia w obozie w P.. Wniosek B.W. dotyczy przyznania uprawnień na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b i c określonych w ustawie o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 tej ustawy obozy, o których jest mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b i c winien określić w drodze rozporządzenia Prezes Rady -Ministrów. Ponieważ rozporządzenie takie nie zostało wydane, podjęcie w sprawie decyzji nie jest możliwe. Jako podstawę prawną postanowienia wskazano art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a.
B.W. we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wskazał, iż brak jest przeszkód do przyznania mu uprawnień, a przedłożone dokumenty jednoznacznie. i niepodważalnie wskazują, iż w grudniu 1939 r. został w raz z całą rodziną uwięziony w obozie w P., a następnie skierowany do miejsca odosobnienia na terenie Niemiec.
Postanowieniem z dnia [...] r. [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na podstawie art. 127 § 3 k.p.a. w związku z art. 144 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymał w mocy wydane postanowienie. W uzasadnieniu organ administracji wskazał, iż zawieszenie postępowania stało się konieczne wobec faktu, iż strona jako represję, której podlegała, wymieniła, osadzenie w obozie w P.. Do czasu wydania przez Prezesa Rady Ministrów rozporządzenia, które określi miejsca odosobnienia, w których warunki pobytu nie różniły się od warunków w obozach koncentracyjnych, a osoby tam osadzone pozostawały w dyspozycji hitlerowskich władz bezpieczeństwa, brak jest podstaw do stwierdzenia czy pobyt wnioskodawcy w tym obozie spełnia kryteria określone w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b lub c ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego.
B. W. wniósł skargę na powyższe postanowienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego podnosząc zarzut naruszenia art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. w związku z art. 126 k.p.a. Skarżący wskazał, iż brak jest podstaw do zawieszenia postępowania w sprawie bowiem Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych nie wykazał, że zwrócił się do Prezesa Rady Ministrów z wnioskiem o wydanie przedmiotowego rozporządzenia.
W odpowiedzi na skargę Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wniósł o umorzenie postępowania wskazując, iż w dniu 14 października 2001r. weszło w życie rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 września 2001r. w sprawie określenia miejsc odosobnienia. W związku z tym, postanowieniem z dnia [...] r. Nr [...] podjęto postępowanie w sprawie, -a decyzją z dnia [...] r. Nr [...] utrzymano w mocy decyzję odmawiającą przyznania skarżącemu uprawnień kombatanckich.