Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody Pomorskiego w przedmiocie sprzeciwu w sprawie wykonania robót budowlanych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie: Sędzia WSA Magdalena Dobek-Rak (spr.) Asesor WSA Wojciech Wycichowski Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2022 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi P na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia 3 marca 2022 r. nr WI-I.7843.3.173.2021.KW w przedmiocie sprzeciwu w sprawie wykonania robót budowlanych 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Wojewody Pomorskiego na rzecz skarżącej P kwotę 997 zł (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/7

P. Spółka z o.o. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Wojewody Pomorskiego z 3 marca 2022 r., którą utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta Gdyni z 7 grudnia 2021 r. w przedmiocie sprzeciwu w sprawie wykonania robót budowlanych.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Prezydent Miasta Gdyni decyzją z dnia 7 grudnia 2021 r., nr RAAII.6743.4.248.2021.DR-31/19, wniósł sprzeciw wobec zgłoszenia przez skarżącą zamiaru wykonania robót budowlanych polegających na montażu konstrukcji wsporczej wraz z instalacją radiokomunikacyjną [..], w tym 7 anten sektorowych i 2 anten radioliniowych oraz 12 sztuk urządzeń, na budynku przy ul. S., dz. [..]-[..] obr. K. w Gdyni. Prezydent uznał, że planowana inwestycja jest niezgodna z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego Kamiennej Góry w Gdyni, uchwalonego uchwałą Rady Miasta Gdyni Nr XXXII/754/05 z dnia 22 czerwca 2005 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Kamiennej Góry w Gdyni (Dz. Urz. Woj. Pom. Nr 79, poz. 1587 z dnia 17 sierpnia 2005 r.), zgodnie z którego § 10 ust. 2 zakazuje się lokalizacji stacji bazowych (masztów i urządzeń nadawczych) telefonii komórkowej, z wyjątkiem terenu 11U. Tymczasem budynek objęty planowaną inwestycją znajduje się w obszarze 04 UN. W konsekwencji organ powołał się na art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy Prawo budowlane. W ocenie organu, plan miejscowy może wprowadzać pewne ograniczenia na całym obszarze objętym planem, w zakresie lokalizacji inwestycji telekomunikacyjnych, ich rozmieszczenia oraz rodzaju urządzeń z uwagi na miejsca, w których będą realizowane, bądź ograniczenia z uwagi na ochronę innych wartości istotnych z punktu widzenia gospodarowania przestrzenią. Plan miejscowy Kamiennej Góry w Gdyni nie ogranicza całkowicie lokalizacji stacji bazowych telefonii komórkowej, ponieważ wskazuje tereny, na których możliwa jest lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej (w tym przypadku są to tereny oznaczone jako 11U).

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca Spółka zarzuciła wadliwą interpretację postanowień planu, której organ dokonał bez uwzględnienia obowiązującej ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych mającej na celu znoszenie barier stawianych inwestycjom telekomunikacyjnym. Przepis art. 46 tej ustawy należy stosować jako regułę interpretacyjną przy wykładni postanowień planu. Plan miejscowy obowiązujący na terenie inwestycji wprowadza w 10 ust. 2 pkt 7 całkowity zakaz lokalizacji stacji bazowych telefonii komórkowej na całym obszarze planu, który obejmuje 47 ha za wyjątkiem terenu oznaczonego nr 11U. W rzeczywistości teren ten obejmuje 4 niewielkie działki o łącznej powierzchni 1300 m2 i zabudowanych jednym, niskim budynkiem.

Rozpoznając odwołanie Wojewoda Pomorski decyzją z 3 marca 2022 r. utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Gdyni z 7 grudnia 2021 r. uznając zarzuty podniesione w odwołaniu za niezasadne. Wojewoda stwierdził, że stosownie do art. 46 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2410), miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą uniemożliwiać lokalizowania inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej w rozumieniu przepisów ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jeżeli taka inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi. Jednocześnie należy uwzględnić, iż z dniem 25 października 2019 r. dodano w art. 46 ust. 1a, który stanowi, że nie stosuje się ustaleń planu miejscowego w zakresie ustanowionych zakazów lub przyjętych w nim rozwiązań, o których mowa w ust. 1, jeżeli taka inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi. Przepis ten odnosi się więc do planu miejscowego obowiązującego na terenie objętym przedmiotowym zgłoszeniem, który uchwalono w dniu 22 czerwca 2005 r. Niemniej jednak, zdaniem organu odwoławczego, regulacje uchwały planistycznej odnoszące się do telekomunikacji, a więc także do planowanej inwestycji, nie naruszają wskazanych przepisów ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Analizując bowiem treść § 10 ust. 2 planu organ stwierdził, że nie zakazuje on lokalizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, a jedynie przewiduje określone zasady ich lokalizacji, przy czym ograniczenia w tym zakresie podyktowane mogą być ochroną takich wartości, jak środowisko czy zdrowie i bezpieczeństwo mieszkańców. W bliskim sąsiedztwie planowanej inwestycji znajdują się tereny zieleni, również ekologicznej, a także tereny zamknięte.

Strona 1/7