Treść prawa do domu jednorodzinnego wyznaczają przepisy art. 232 par. 4 w związku z art. 213 par. 4 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo Spółdzielcze /t.j. Dz.U. 1995 nr 54 poz. 288 ze zm./ i obejmuje ono prawo do używania przydzielonego domu. Do chwili przeniesienia na członka spółdzielni prawa własności domu i użytkowania wieczystego gruntu, wyłącznym użytkownikiem wieczystym gruntu i właścicielem domu pozostaje spółdzielnia mieszkaniowa. Takiej oceny nie zmienia fakt, że członek spółdzielni pokrywa przypadające na niego koszty opłat za użytkowanie wieczyste, ponoszonych przez spółdzielnię. Obowiązek taki wynika z prawa spółdzielczego i nie rodzi po stronie członka spółdzielni żadnych dodatkowych uprawnień o charakterze prawno-rzeczowym. Z uprawnienia członka spółdzielni do używania przydzielonego mu domu jednorodzinnego nie wynika jego interes prawny w rozumieniu art. 28 Kpa w uczestniczeniu w charakterze strony w postępowaniu administracyjnym, dotyczącym pozwolenia na budowę ciągów pieszo-jezdnych na gruntach stanowiących przedmiot użytkowania wieczystego spółdzielni mieszkaniowej.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Grażyny M. na decyzję Wojewody P. z dnia 21 stycznia 2000 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę ciągów pieszych i jezdnych - oddala skargę.
Decyzją (...) z dnia 25 października 1999 r. Prezydent Miasta G. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na realizację modernizacji ciągów pieszo-jezdnych wzdłuż budynków nr 10 i 13 przy ul. K. oraz nr 29 i 31 przy ul. B. na terenie działki nr 549/2 znajdującej się we władaniu Lokatorsko-Własnościowej Spółdzielni Mieszkaniowej "O." w G.
Odwołania od tej decyzji wnieśli Wiesław M. i Grażyna M. zamieszkujący w budynkach nr 29 i nr 14 A zlokalizowanych na wymienionej w decyzji działce.
Wojewoda P. decyzją z dnia 21 stycznia 2001 r. (...), powołując się na przepisy art. 138 par. 1 pkt 3 i art. 105 par. 1 Kpa umorzył postępowanie odwoławcze. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że z uwagi na brak formalnego dokumentu podziału działki nr 549/2 na odrębne nieruchomości oraz dowodu stwierdzającego prawo własności użytkowników do nieruchomości, które by powstały po dokonanym podziale, uznać należy, iż w przedmiotowej sprawie skarżący nie posiadają statusu strony w rozumieniu art. 28 Kpa. Nie ma przesłanek wskazujących na fakt, że złożone odwołania pochodzą od osób uprawnionych, gdyż brak dowodów, iżby skarżący w postępowaniu odwoławczym, dotyczącym modernizacji przez LWSM "O." ciągów pieszo-jezdnych, na terenie pozostającym wyłączną własnością Spółdzielni, posiadali interes prawny. Mogą oni posiadać co najwyżej interes faktyczny, który jednak nie czyni zadość art. 28 Kpa.
Skargę na powyższą decyzję wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego Grażyna M., przyznając że dotychczas brak formalnego podziału działki nr 549/2 na odrębne nieruchomości i dowodu potwierdzającego jej prawo własności do działki, ale od kilku lat obciążają ją obowiązki finansowe związane z tą nieruchomością. Skarżąca powinna być traktowana jako strona, gdyż czynsz płacony przez nią do Spółdzielni obejmuje pozycję "użytkowanie wieczyste gruntu".
Wojewoda P. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem.
Okolicznością bezsporną w niniejszej sprawie było to, że skarżąca korzysta jedynie ze spółdzielczego prawa do domu jednorodzinnego, będąc członkiem Lokatorsko-Własnościowej Spółdzielni Mieszkaniowej "O." w G. Dotychczas nie doszło zatem do przeniesienia na nią prawa własności domu i użytkowania wieczystego działki, na której jest on położony.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym utrwalony jest pogląd w myśl którego podstawę procesowej legitymacji strony musi stanowić przepis prawa materialnego wskazujący na własne prawo /interes prawny/ lub obowiązek podmiotu, które podlegają skonkretyzowaniu w postępowaniu administracyjnym. Istotą interesu prawnego jest jego związek z konkretną normą prawa materialnego - taką normą, którą można wskazać jako jego podstawę i z której podmiot legitymujący się tym interesem może wywodzić swoje racje.