Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski, Sędziowie Sędzia WSA Janina Guść (spr.),, Asesor WSA Krzysztof Retyk, Protokolant Małgorzata Kuba, po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi B. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 19 lipca 2001 r., Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta z dnia 7 czerwca 2001 r., nr [...].
Decyzją z dnia 7 czerwca 2001r. Nr [...] Burmistrz umorzył postępowanie w sprawie z wniosku B. D. o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla posadowienia obiektu socjalnego i biurowego oraz utwardzenia terenu z przeznaczeniem na parking samochodowy dla potrzeb auto-komisu na działce nr 90/2 obr. 5 przy trasie Nr 1 w Ch.-G..
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że B. D. wystąpiła z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla adaptacji terenu działki nr 90/2 położonej w Ch.-G. z przeznaczeniem na auto-komis. Zakres prac przedstawionych we wniosku obejmował utwardzenie terenu w części kostką brukowa betonową, posadowienie dwóch obiektów kubaturowych i związany był ze zmianą sposobu zagospodarowania terenu z dotychczasowego rolnego na komis samochodowy. Decyzją z dnia 22 lutego 2001r. nr [...] Burmistrz Miasta oddalił wniosek z uwagi na sprzeczność inwestycji z planem zagospodarowania przestrzennego, na podstawie do art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym. W tego toku postępowania ustalono nadto fakt stwierdzenia przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego na przedmiotowej działce samowoli budowlanej. Na skutek odwołania wnioskodawczyni, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją z dnia 19 kwietnia 2001r. znak [...] uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Nr [...] z dnia 22 lutego 2001r. i skierowało sprawę do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że zasadniczą kwestią wymagającą wyjaśnienia jest obecny sposób zagospodarowania działki nr 90/2, t.j. czy zostały z niej usunięte samowolnie usytuowane obiekty oraz czy teren został przywrócony do stanu pierwotnego. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że zrealizowanie inwestycji bez wymaganych prawem pozwoleń czyni bezprzedmiotowym postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Ponownie rozpatrując sprawę organ I instancji ustalił, że nieruchomość nie została przywrócona do stanu pierwotnego, nadal znajdują się na niej obiekty stanowiące samowolę budowlaną. Organ administracji stwierdził, że decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla obiektów już zrealizowanych nie może stanowić podstawy do wydania pozwolenia na budowę, postępowanie w tej sprawie jest zatem bezprzedmiotowe, co uzasadnia jego umorzenie. Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 105 § 1 k.p.a.
B. D. w odwołaniu od tej decyzji wniosła o uwzględnienie złożonego wniosku. Skarżąca wskazała w niej, że obiekty tymczasowe, które chce wykonać, będą usytuowane na tej części działki, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest na rozbudowę trasy E 1, jednostka bilansowa 028 KG. Skarżąca stwierdziła, że zgodnie z art. 35 Prawa budowlanego, jeżeli na terenie zamierzonej inwestycji znajduje się obiekt budowlany, w stosunku do którego orzeczono nakaz rozbiórki właściwy organ wydaję decyzję o odmowie udzielenia pozwolenia na budowę, złożony wniosek nie dotyczył wydania pozwolenia na budowę lecz ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, a przyjęte przez organ administracji stanowisko jest nadinterpretacją Prawa budowlanego. Skarżąca zarzuciła, że postępowanie toczące się przed Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego nie ma znaczenia dla rozpoznania złożonego wniosku.