Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.), Sędziowie: sędzia WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz, asesor WSA Krzysztof Retyk, Protokolant Wioleta Gładczuk, po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi J. N. na decyzję Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia 29 września 2000 r. nr [...] w przedmiocie zachowania uprawnień do kwatery 1/uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Dyrektora Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia 24 lipca 2000 r. nr [...], 2/ ustala, że zaskarżona decyzja oraz decyzja Dyrektora Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia 24 lipca 2000 r. nr [...] nie mogą być wykonane, 3/zasądza od Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej na rzecz skarżącego J. N. 10 (dziesięć) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Skarżący J. N. wnioskiem z dnia 28 kwietnia 2000 r. zwrócił się do Dyrektora Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej o "wydanie decyzji o zachowaniu uprawnień do osobnej kwatery stałej." Rozpoznając ten wniosek Dyrektor Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej decyzją nr [...] z dnia 24 lipca 2000 r. stwierdził, że skarżący nie zachował prawa do osobnej kwatery stałej. Jako podstawę rozstrzygnięcia organ podał art. 23 ust. 4 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 86, poz.433 z późn. zm.). W treści orzeczenia organ powołał się na zaświadczenie Wojskowego Biura Emerytalnego z dnia 5 grudnia 1997 r. nr [...] [...]. Natomiast w uzasadnieniu decyzji podniósł, że na podstawie decyzji Szefa Wojskowego Rejonowego Zarządu Kwaterunkowo - Budowlanego nr [...] z dnia 16 listopada 1991 r. skarżący skorzystał z pomocy finansowej pochodzącej ze środków funduszu mieszkaniowego Ministerstwa Obrony Narodowej z przeznaczeniem na rozbudowę domu. Organ pierwszej instancji wskazał też, że w myśl art. 24 ust. 1 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, prawo do kwatery realizuje się na wniosek osoby uprawnionej, przez przydział kwatery (pkt 1) albo wypłacenie ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery (pkt 2). Zgodnie zaś z art. 87 ust. 1 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, pomoc finansowa przyznana na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów jest ekwiwalentem, o którym mowa w art.24 ust. 1 pkt 2 tej ustawy. Mając to na względzie organ administracji uznał, że poprzez skorzystanie z pomocy finansowej z funduszu mieszkaniowego Ministerstwa Obrony Narodowej, skarżący zrealizował swoje uprawnienia, skutkiem czego nie zachował prawa do osobnej kwatery stałej.
W odwołaniu skarżący przedstawił okoliczności związane z przyznaną mu pomocą z funduszu mieszkaniowego Ministerstwa Obrony Narodowej. W związku z tym wskazał, że decyzją nr [...] z dnia 29 kwietnia 1981 r. otrzymał przydział osobnej kwatery stałej. Decyzją z dnia 16 listopada 1991 r. otrzymał zaliczkową pomoc finansową na budowę domu jednorodzinnego. W domu tym zamieszkał i zamierzał zdać osobną kwaterę stałą. Nie mógł jednakże tego wykonać, gdyż w kwaterze pozostawała zameldowana jego żona, która bez jego wiedzy wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Z tego powodu nie otrzymał też pomocy na budownictwo mieszkaniowe w pełnej wysokości. Występował do Szefa Wojskowego Rejonowego Zarządu Kwaterunkowo - Budowlanego o przyjęcie zwrotu pomocy albo wypłacenie pomocy w pełnej wysokości. Po rozwodzie wymeldował byłą żonę z osobnej kwatery stałej i zamieszkał w niej wraz z następną żoną i dzieckiem. Obecnie jest rencistą i nie posiada innego mieszkania. Poza przedstawieniem tych okoliczności skarżący w odwołaniu zadeklarował możliwość zwrócenia otrzymanej pomocy i podniósł, że nie otrzymał pomocy w pełnej wysokości.