Sprawa ze skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Nowakowski, Sędziowie Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski, Asesor WSA Krzysztof Retyk (spr.), Protokolant Karolina Wielgosz-Rogocz, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi J. C. i M. M. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 12 lipca 2001 Nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę

Uzasadnienie

J. C. oraz M. M. zaskarżyli do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 12 lipca 2001 r. utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 31 maja 2001 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego na podstawie art. 48, 80 ust. 2 i art. 83 ust. 1 ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, ze zm.) nakazał rozbiórkę samowolnie wybudowanego obiektu budowlanego pełniącego funkcję letniskową oraz jednokomorowego zbiornika na nieczystość. Z uzasadnienia powyższej decyzji wynika, iż wymienione obiekty budowlane położone na działce [...] w G., będącej współwłasnością J. C. oraz M. M., powstały w 1999 r. bez pozwolenia na budowę. Organ II instancji odnosząc się do zarzutów odwołujących się J. C. oraz M. M., iż na wybudowanie przedmiotowych obiektów budowlanych nie jest wymagane pozwolenie na budowę, lecz dokonanie zgłoszenia, wywiódł iż potrzebne jest pozwolenie na budowę. Zgodnie zaś z ar. 48 ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlanego stwierdzenie samowoli budowlanej jest wyłączną przesłanką do wydania decyzji o rozbiórce obiektu budowlanego. Zdaniem odwołujących się dokonali oni zgłoszenia zamiaru wybudowania obiektów budowlanych, czego dowodem jest decyzja z dnia 4 sierpnia 2000 r. o naliczeniu podatku od nieruchomości. Organ II instancji wyjaśnił, iż w sprawie nie ma znaczenia miejscowy plan zagospodarowania terenu ani też opłacenie podatku od nieruchomości, ponieważ opłacanie go nie może być utożsamiane ze zgłoszeniem zamiaru wybudowania obiektu budowlanego.

W skargach do Sądu skarżący J. C. oraz M. M. podtrzymali argumentację zawartą w odwołaniu i wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji Organu I instancji.

Organ II instancji w odpowiedzi na skargę, podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji, wniósł ojej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skargi nie są zasadne albowiem, w ocenie Sądu, nie zawierają zarzutów, któreby w świetle obowiązujących przepisów i zgromadzonego materiału dowodowego zasługiwały na uwzględnienie. Sąd skargi połączył do łącznego rozpatrzenia i rozstrzygnięcia, ponieważ dotyczą tej samej decyzji. W dacie rozstrzygania sprawy przed Organem I instancji obiekt budowlany pełniący funkcję letniskową oraz jednokomorowy zbiornik na nieczystość był już wybudowany, co zostało potwierdzone dowodem oględzin obiektów budowlanych, dokonanych w dniu 9 maja 1999 r. z udziałem zainteresowanej strony - J. C. Datę wybudowania obiektów budowlanych organy administracji publicznej określiły w oparciu o oświadczenia współwłaścicieli nieruchomości, którzy w żaden sposób później jej nie negowali. Zgodnie z art. 28 ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlanego na wybudowanie obiektów budowlanych, takich jak domek letniskowy oraz jednokomorowy zbiornik na nieczystości potrzebne jest uzyskanie pozwolenia na budowę. Natomiast w myśl art. 48 ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlanego właściwy organ nakazuje w drodze decyzji rozbiórkę obiektu budowlanego, lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę. Tym samym ustawodawca w tym przepisie przyjął kategoryczne zobowiązanie organu nadzoru budowlanego do nakazania rozbiórki obiektu budowlanego wybudowanego w sytuacji łącznego zajścia dwóch przesłanek. Po pierwsze, że chodzi o budowę i rozbiórkę części obiektu budowlanego i po drugie, że wybudowanie tej części nastąpiło "bez wymaganego pozwolenia na budowę". Są to wystarczające i jedyne elementy stanu faktycznego hipotezy normy wynikające z art. 48 ustawy z 7 lipca 1994 r. -Prawo budowlane. Oznacza to, iż dla rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej rozbiórki obiektu budowlanego nie ma znaczenia czy samowolnie postawiony obiekt budowlany, w rozumieniu Prawa budowlanego, stoi na działce, która w ewidencji gruntów oznaczona jest jako orna, jak również nie ma znaczenia, że działka ta w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określona jest pod uprawy polowe. Sąd podziela stanowisko organów administracji publicznej, iż decyzja naliczająca podatek od nieruchomości nie jest dowodem tego, iż zamiar wybudowania obiektu budowlanego został zgłoszony organowi. Natomiast opłata tego podatku nie sanuje dokonanej samowoli budowlanej albowiem jest to danina publicznoprawna związana z zaistnieniem konkretnego stanu faktycznego np. wybudowaniem domu niezależnie od tego czy było pozwolenie na budowę czy tez nie. Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych jednoznacznie stanowi, że podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemąjące osobowości prawnej będący właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych. Przy czym ustawa o podatkach i opłatach lokalnych przyjęła, iż budynek to jest obiekt budowlany w rozumieniu prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Wskazać również należy, iż w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 49 ustawy z 7 lipca 1994 r. - Prawa budowlanego albowiem organy nadzoru budowlanego orzekły nakaz rozbiórki obiektów budowlanych przed upływem pięciu lat od momentu ich wybudowania.

Mając powyższe na względzie Sąd skargę oddalił, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z póź.zm.)

Strona 1/1