Dnia 21 kwietnia 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędziowie : Asesor WSA Krzysztof Retyk NSA Anna Orłowska/spr./ Protokolant Agnieszka Januszewska po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2004 roku na rozprawie sprawy ze skargi B. L. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia 18 lipca 2001 roku Nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji oddala skargę.
Rozkazem personalnym Nr [...] z dnia 18 lipca 2001 r. Komendant Wojewódzki Policji, na podstawie art. 138 § 1 w zw. z art. 127 § 2 k.p.a. utrzymał w mocy rozkaz personalny Komendanta Miejskiego Policji Nr [...] z dnia 20 czerwca 2001 r. o wydaleniu ze służby z Policji z dniem 30 czerwca 2001 r. B. L.
Jako podstawę prawną orzeczenia organ I instancji przytoczył przepisy art. 41 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 45 ust.3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. Nr 30 poz. 179 z późn.zm.). Na podstawie art.108 § 1 k.p.a. nadano decyzji rygor natychmiastowej wykonalności ze względu na ważny interes służby, a w uzasadnieniu tej decyzji organ wskazał, że ostatecznym orzeczeniem dyscyplinarnym Komendanta Wojewódzkiego Policji Nr [...] z dnia 8 czerwca 2001 r. wymierzona została kara dyscyplinarna wydalenia ze służby aspiranta B. L.
Organ odwoławczy wyjaśnił ponadto, że B. L. uznany został winnym przewinienia dyscyplinarnego - dokonanego czynem tożsamym z przestępstwem kwalifikowanym z art.157 § 2 oraz art.197 § 2 kk. Dopuszczenie się - w służbie -przypisanych czynów kompromituje policjanta i powoduje, że traci on przymiot osoby o nieposzlakowanej opinii, w konsekwencji czego nie może pozostawać nadal w służbie w Policji.
Odnosząc się do argumentów podnoszonych w odwołaniu, organ II instancji wyjaśnił, że orzeczenie dyscyplinarne jest ostateczne i podlega wykonaniu, a przeprowadzona w toku tego postępowania weryfikacja orzeczenia organu I instancji nie wykazała podstaw do zmiany kary dyscyplinarnej.
Powoływane przez zainteresowanego przepisy kodeksu postępowania karnego nie mają zastosowania w postępowaniu administracyjnym.
Nadanie decyzji organu I instancji rygoru natychmiastowej wykonalności powoduje, że decyzja podlega wykonaniu przed upływem terminu do wniesienia odwołania.
W odwołaniu od decyzji organu I instancji i w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego B. L. podniósł, że decyzje podjęto z naruszeniem prawa, a w szczególności - przepisów Konstytucji RP i kodeksu postępowania karnego gwarantujących realizację zasady domniemania niewinności, obrazę art.108 § 1 k.p.a. poprzez zastosowanie go w sprawie. Skarżący zarzucił, że decyzje naruszają interes rodziny skarżącego, która pozostaje bez środków do życia, zatem przedmiotowe rozkazy są aspołeczne, godzą w dobre imię Policji i politykę prorodzinną rządu.
Zarzuty skarżący uzasadnił tym, iż miał dobre wyniki w pracy oraz nie dopuścił się popełnienia przewinienia dyscyplinarnego ani żadnego przestępstwa związanego ze służbą w Policji. Wskazał, że skoro nie udowodniono mu winy w rozumieniu prawa karnego, to nie może być "skazany" w postępowaniu dyscyplinarnym. W ocenie skarżącego organy orzekające naruszyły zasadę domniemania niewinności, gdyż powinny zawiesić postępowanie dyscyplinarne do czasu wydania prawomocnego wyroku przez sąd karny.
Zarzucając zaskarżonej decyzji brak podstaw faktycznych do zastosowania art. 108 § 1 k.p.a. B. L. wskazał, że przepis ten nie zna pojęcia "ważny interes służby" a zna natomiast pojęcie "inny interes społeczny". Twierdzi, że zarzucane mu czyny nie mają żadnego związku ze- służbą, natomiast organ nie wyjaśnił przesłanki nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji o zwolnieniu ze służby.