Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tamara Dziełakowska Sędziowie: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz (spr.) Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski Protokolant Sekretarz sądowy Izabela Adamowicz po rozpoznaniu w dniu 1 października 2014 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi M. D. i Z. D. na uchwałę Rady Gminy z dnia 26 listopada 2013 r., nr XXXIX/300/2013 w sprawie uchwalenia "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy" oddala skargę.
Uchwałą z dnia 26 listopada 2013 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 roku, poz. 594 ze zm.) - dalej w skrócie jako "u.s.g." i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 roku, poz. 647 ze zm.) - dalej w skrócie jako "ustawa", Rada Gminy uchwaliła Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy K., zwane dalej "Studium".
M. D. i Z. D. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na ww. uchwałę w części obejmującej przeznaczenie należących do nich działek nr [...] i nr [...], położonych w obrębie wsi C., na grunty rolne, i w części załącznika do uchwały, zawierającego nieuwzględnienie uwag skarżących o przeznaczeniu ww. działek na grunty pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności ww. uchwały w zaskarżonej części, zarzucając jej naruszenie:
1. art. 1 ust. 2 w zw. z art. 10 ustawy poprzez oparcie zapisów Studium, stanowiących podstawę sporządzenia planów zagospodarowania przestrzennego gminy K. na najbliższe lata, na gminnym programie opieki nad zabytkami wydanym na lata 2010 - 2014,
2. art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy w zw. z art. 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. nr 162, poz. 1568 ze zm.) - dalej w skrócie jako "ustawa o ochronie zabytków", poprzez objęcie otoczenia wsi C. ochroną tożsamą z udzielaną formom ochrony zabytków w rozumieniu art. 7 ustawy o ochronie zabytków,
3. art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy poprzez brak uwzględnienia przy określaniu przeznaczenia nieruchomości oznaczonych numerami działek [...] i [...] istniejącego stanu ładu przestrzennego, w tym w szczególności wydanych decyzji o warunkach zabudowy wobec nieruchomości znajdujących się w analogicznym położeniu co działki nr [...] i nr [...],
4. art. 28 w zw. z art. 3 ustawy poprzez nadużycie władztwa planistycznego Gminy w stosunku do nieruchomości należących do skarżących,
5. art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014r., poz. 121) oraz art. 6 ust. 1 i 2 i art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy poprzez naruszenie prawa własności skarżących w dysponowaniu nieruchomościami oznaczonymi numerami działek [...] i [...],
6. art. 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) - dalej w skrócie jako "k.p.a.", poprzez brak uwzględnienia słusznego interesu skarżących przy określaniu przeznaczenia działek nr [...] i nr [...].
W uzasadnieniu skargi skarżący wyjaśnili, że są współwłaścicielami, na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, działek położonych w obrębie wsi C., gmina K., oznaczonych następującymi numerami: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...].
Podnieśli, że w dniu 29 maja 2013 r. Wójt Gminy dokonał pierwszego obwieszczenia o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu Studium wraz z prognozą oddziaływania na środowisko. Skarżący wnieśli uwagi do powyższego projektu Studium, gdzie kwestionowali ustalenia Studium w zakresie, w jakim przewidywało ono przeznaczenie gruntów, działek oznaczonych numerami: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] (dawniej działki nr [...], [...], [...], [...]), położonych w obrębie C., na cele rolnicze. W dniu 3 września 2013 r. Wójt Gminy dokonał drugiego obwieszczenia o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu Studium wraz z prognozą oddziaływania na środowisko. Również i w tym przypadku skarżący wnieśli swoje uwagi, które dotyczyły ustaleń Studium, w których przeznaczono ww. działki na cele rolnicze.