Skarga Wiesława L. na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie odmowy przyznania gwarantowanego zasiłku okresowego i na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w B.
Tezy

Organ administracji właściwy w sprawach pomocy społecznej, po ujawnieniu w toku postępowania, iż osoba /rodzina/, która ubiega się o przyznanie pomocy spełnia wszystkie kryteria ustawowe określone w art. 2 ust. 1-3, art. 4 ust. 1, oraz art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./, w razie odmowy przyznania żądanej formy pomocy /np. gwarantowanego zasiłku okresowego/ powinien rozważyć przyznanie z urzędu takiej osobie /rodzinie/ innej przewidzianej w ustawie formy pomocy społecznej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Wiesława L. na decyzję Wojewody (...) z dnia 19 września 1997 r. w przedmiocie odmowy przyznania gwarantowanego zasiłku okresowego i na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w B.

Inne orzeczenia o symbolu:
632 Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Gdańsku
Uzasadnienie strona 1/3

Wojewoda T., nie uwzględniając odwołania Wiesława L. w dniu 19 września 1997 r., utrzymał w mocy decyzję Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. z dnia 4 sierpnia 1997 r., którą odmówiono wnioskodawcy przyznania pomocy społecznej w formie zasiłku okresowego gwarantowanego.

Rozstrzygnięcie to zapadło na tle następujących ustaleń faktycznych.

Wiesław L. - kawaler posiadający na utrzymaniu 2 synów w wieku 4 i 6 lat zarejestrowany był w charakterze bezrobotnego w Rejonowym Urzędzie Pracy w B. pobierając zasiłek przysługujący osobom bezrobotnym, które samotnie wychowują dzieci.

Decyzją Kierownika Rejonowego Urzędu Pracy w B. z dnia 23 czerwca 1997 r. pozbawiono go prawa do zasiłku dla bezrobotnych z powołaniem się na zmianę stanu prawnego i braku dalszej możliwości wypłaty zasiłku dla bezrobotnych dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Zgodnie z pouczeniem Wiesław L. pod koniec czerwca 1997 r. złożył wniosek do GOPS w B. o przyznanie mu gwarantowanego zasiłku okresowego przysługującego osobie, która utraciła prawo do zasiłku dla bezrobotnych i samotnie wychowuje 2 dzieci w wieku poniżej 15 lat.

W toku przeprowadzonego wywiadu rodzinnego pracownik socjalny ustalił, że Wiesław L. - kawaler zamieszkuje i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z konkubiną Ewą S. oraz wychowuje 2 synów Łukasza i Daniela w wieku przedszkolnym. Całkowity dochód miesięczny tego gospodarstwa domowego stanowił zasiłek rodzinny w wysokości 58,20 zł. Wnioskodawca i jego konkubina byli osobami bezrobotnymi bez prawa do zasiłku. Kryterium dochodowe dla tej rodziny ustalono na 724.- zł miesięcznie.

Odmawiając przyznania wnioskodawcy gwarantowanego zasiłku okresowego organy administracji powołały się na przepisy art. 2a ust. 1 pkt 1 i 1a oraz art. 31 ust. 4a ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ wskazując, że Wiesław L. nie może być uznany za osobę samotnie wychowującą dziecko, gdyż pozostaje w faktycznym związku z Ewą S., z którą zamieszkuje z 2 dzieci tworząc 3 osobową rodzinę. Zasiłek taki przysługuje osobie samotnie wychowującej dziecko tj. gospodarującej z dzieckiem pozostającym pod jej opieką i na jej wyłącznym utrzymaniu.

Wiesław L. wniósł skargę do sądu administracyjnego, w której powoływał się na swoją trudną sytuację materialną wskazując, że zamieszkuje z konkubiną i dwojgiem dzieci u swojej matki nie mając żadnych własnych dochodów poza rodzinnym oraz sporadycznymi zasiłkami celowymi. Skarżący wyraził pogląd, że definicja osoby samotnie wychowującej dziecko winna być jednolita dla wszystkich przepisów prawa tj. ustawy o pomocy społecznej, ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, ustawy o zasiłkach rodzinnych oraz o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jest kawalerem, wobec czego winien być uznany za osobę samotnie wychowującą dzieci. Celem ustawodawcy było przyznanie świadczeń stałych bezrobotnym, którzy utracili zasiłki z dniem 1 lipca 1997 r.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
632 Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Gdańsku