Skoro skarżący nie przedstawił dowodów podważających zasadność wydanych opinii przez placówki medyczne - Kolejowej służby zdrowia brak podstaw do stwierdzenia niewiarygodności tych opinii.
W tym stanie rzeczy Sąd nie stwierdza by zaskarżone decyzje wydano z naruszeniem przepisów prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Włodzimierza L. na decyzję Okręgowego Inspektora Sanitarnego PKP w G. z dnia 6 stycznia 1998 r. (...) w przedmiocie choroby zawodowej - uchyla zaskarżoną decyzję.
Decyzją z dnia 15 października 1997 r. Obwodowy Inspektor Sanitarny PKP w G. nie stwierdził u Włodzimierza L. choroby zawodowej - uszkodzenie narządu słuchu wywołane działaniem hałasu.
Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia powołano par. 10 ust. 1 i par. 13 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./.
Organ orzekający odwołał się do orzeczenia Poradni Medycyny Pracy przy Obwodzie Lecznictwa Kolejowego w G. z dnia 3 lutego 1997 r. oraz Centrum Naukowego Medycyny Kolejowej w W. z dnia 22 lipca 1997 r., które zgodnie nie stwierdziły choroby zawodowej - uszkodzenia narządu słuchu wywołanego działaniem hałasu.
W odwołaniu od powyższej decyzji Włodzimierz L. wnosił o jej uchylenie zarzucając, że do przejścia na emeryturę tj. do dnia 31 grudnia 1995 r. pracował na kolei w różnych warunkach z narażeniem na nadmierny hałas. Zaprzeczał by chorował na ostre zapalenie ucha środkowego i półpasiec uszny. Chorował na anginę i zatoki. Stwierdzony niedosłuch jest wynikiem pracy w nadmiernym hałasie.
Zaskarżoną decyzją z dnia 6 stycznia 1998 r. Okręgowy Inspektor Sanitarny PKP w G. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Uzasadniając decyzję organ odwoławczy podzielił wywody organu I instancji, a ponadto odwołał się do orzeczenia Centrum Naukowego Medycyny Kolejowej w W. z dnia 1 grudnia 1997 r., którym stwierdzono u Włodzimierza L. obustronne niesymetryczne upośledzenie słuchu o lokalizacji ślimakowej. Schorzenie to nie ma tła zawodowego, a może mieć związek z przebytymi chorobami: urazem głowy w 1977 r., ostrym zapaleniem ucha środkowego z wyciekiem - 1983 r. i półpaścem usznym w 1983 r.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący domagał się powołania biegłych lekarzy w celu ustalenia schorzenia słuchu i ponowił zarzuty podnoszone w odwołaniu.
W odpowiedzi na skargę wnoszono o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z par. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ za choroby zawodowe uważa się choroby określone w wykazie chorób zawodowych stanowiącym załącznik do rozporządzenia, jeżeli zostały spowodowane działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy. Wynika stąd, że przyjęcie choroby stwierdzonej przez powołane w rozporządzeniu ww. placówki medyczne ma miejsce wówczas jeżeli zostaną spełnione dwie przesłanki występujące łącznie: pierwsza to wskazana choroba w określonym wykazie i druga dotyczy określonego związku przyczynowego objętej wykazem choroby z warunkami wykonywanej pracy.
W pozycji 15 wykazu chorób zawodowych znajduje się "uszkodzenie słuchu wywołane działaniem hałasu".
Znajdujące się w aktach sprawy opinie uprawnionych do jej wydania placówek medycznych stwierdzają jednoznacznie upośledzenie słuchu, ale schorzenie to nie ma tła zawodowego, jest wynikiem przebytych chorób oraz urazu głowy przebytego przez skarżącego w 1977 r.
Zatem skoro skarżący nie przedstawił dowodów podważających zasadność wydanych opinii przez placówki medyczne - Kolejowej służby zdrowia brak podstaw do stwierdzenia niewiarygodności tych opinii. W tym stanie rzeczy Sąd nie stwierdza by zaskarżone decyzje wydano z naruszeniem przepisów prawa.
Mając na uwadze powyższe skarga jako niezasadna na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę oddalił.