Sprawa ze skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Nowakowski, po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2004 r. na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym sprawy ze skargi S. S. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 29 maja 2001 r. Nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 26 kwietnia 2001 r. nr [...] oraz zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącego S. S. kwotę 10 zł. (dziesięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia 29 maja 200Ir. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 127 § 3, 138 § 1 i 105 § 1 k.p.a. oraz art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm,). nie uwzględniając wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 26 kwietnia 200l r., którą na mocy art. 105 § 1 k.p.a. w związku z art. art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym (...) umorzono postępowanie z wniosku S. S. o przyznanie świadczenia pieniężnego. W uzasadnieniu tej decyzji organ wskazał, że zgodnie z art. 4 ust. 5 cyt. ustawy o świadczeniu pieniężnym (...) wnioski o przyznanie świadczenia pieniężnego należało złożyć w terminie do dnia 31 grudnia 1999 r. Skarżący złożył wniosek po terminie. W ocenie organu administracji uzasadniało to umorzenie postępowania administracyjnego bez merytorycznego rozpatrzenia wniosku.

S. S. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w której domagał się uchylenia decyzji Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

W odpowiedzi na skargę wniesiono o jej oddalenie, wskazując, że skoro wniosek został złożony po terminie, tj. po dniu 31 grudnia 1999r., to postępowanie, jako bezprzedmiotowe, podlegało umorzeniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny, nie będąc związany granicami skargi (por. art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270), zważył, co następuje:

Na wstępie wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1271) sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Oznacza to, że rozpatrując skargę po dniu 1 stycznia 2004r. wojewódzki sąd administracyjny uprawniony jest, także do jej rozpatrzenia w trybie uproszczonym, jeżeli spełnione zostały ustawowe przesłanki określone w art. 119 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270). Zgodnie z art. 119 pkt 1 tej ustawy sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli decyzja lub postanowienie są dotknięte wadą nieważności, o której mowa w art. 156 § 1 k.p.a. lub w innych przepisach albo wydane zostały z naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania

Powołany jako podstawa prawna rozstrzygnięcia przepis art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.), obowiązujący w dacie wydania zaskarżonej decyzji, stanowił, że wnioski, o których mowa w ust. 1 tego przepisu (tj. wnioski o przyznanie świadczenia pieniężnego), zainteresowane osoby mogły składać do Kierownika Urzędu do dnia 31 grudnia 1999 r.

Strona 1/2