stwierdza, że zaskarżona uchwała podjęta została z naruszeniem prawa w sprawie sprzedaży działki nr 322/5 położonej we wsi L.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna.
Podzielając pogląd, iż organem stanowiącym Gminy jest Rada Gminy, a do jej kompetencji - stosownie do art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. "a" - należy podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, przekraczających zakres zwykłego zarządu, dotyczących m.in. zbycia nieruchomości, stwierdzić należy, iż stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, gmina może sprzedawać grunty stanowiące jej własność osobom prawnym i fizycznym.
Na taką sprzedaż Rada Gminy w L. zdecydowała się uchwałą z dnia 30 sierpnia 1996 r. (...).
W chwili podejmowania zaskarżonej uchwały nie zaszły żadne zmiany w planie zagospodarowania przestrzennego, dotyczącego jednostki planistycznej, w której znajduje się przedmiotowa nieruchomość.
Nie kwestionując uprawnień Rady Gminy do swobodnego podejmowania uchwał w zakresie sprzedaży nieruchomości stwierdzić należy, że zmiana tych uchwał bez żadnej racjonalnej przyczyny, a w szczególności braku należytego wyjaśnienia problemu, w tym podstaw do uchylenia uchwały o oddaniu nieruchomości do sprzedaży bezprzetargowej, narusza zaufanie do organów gminy i stanowi rażące naruszenie prawa.
Negatywna opinia dotycząca realizacji uchwały z 30 sierpnia 1996 r., która weszła w życie, została zainspirowana działaniem Zarządu Gminy, co Rada Gminy przyznaje w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały. Opinia ta nie stanowiła wystarczającej przyczyn do uchylenia tej uchwały, zwłaszcza, że ogłoszone już zostały zasady sprzedaży nieruchomości, które słusznie skarżący mogli uznać za ofertę sprzedaży.
Plan zagospodarowania przestrzennego /po jego zmianie w 1994 r. nieruchomość, na której znajduje się działka nr 322/5 określił teren symbolem 5UR, tj. teren rzemiosła usługowego.
Działka nr 322/5 była - już wówczas - zabudowana budynkiem mieszkalnym, w którym zamieszkiwali skarżący, a plan zagospodarowania przestrzennego nie przewidywał likwidacji funkcji mieszkalnej.
Aktualnie prace nad zmianą planu zagospodarowania przestrzennego określają ten teren jako 6P i wprowadzają zakaz wprowadzania funkcji mieszkalnych. Uchwała o zmianie planu zagospodarowania przestrzennego podjęta została dopiero 18 czerwca 1998 r., a więc po podjęciu zaskarżonej uchwały.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż zaskarżona uchwała podjęta została z naruszeniem prawa skutkującym jej nieważność /art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o NSA/.
Ponieważ jednak od daty podjęcia uchwały upłynął rok, stosownie do art. 94 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - wyżej cytowanej, Sąd orzekł. jedynie o tym, iż została podjęta z naruszeniem prawa. Rozstrzygnięcie o kosztach uzasadnia art. 55 ust. 1 ustawy o NSA.