Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody P. w przedmiocie niezwłocznego zajęcia nieruchomości
Tezy

Zezwolenie na niezwłoczne zajęcie nieruchomości, o jakim stanowi art. 122 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/, jest szczególnym prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane i ostateczna decyzja w przedmiocie zezwolenia spełnia funkcję dowodu wymaganego przez art. 33 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Barbary W. na decyzję Wojewody P. z dnia 5 grudnia 2000 r. (...) w przedmiocie niezwłocznego zajęcia nieruchomości - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

Prezydent Miasta G. uwzględnił wniosek Zarządu Dróg i Zieleni w G. - podmiotu działającego z upoważnienia Zarządu Miasta G. i realizującego cel publiczny określony w decyzji wywłaszczeniowej z dnia 27 czerwca 2000 r. - i powołując się na art. 122 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /t.j. - Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 - dalej ustawa o gospodarce nieruchomościami/ i decyzją z dnia 7 sierpnia 2000 r. (...) zezwolił temuż Zarządowi Dróg na niezwłoczne zajęcie nieruchomości położonej w Gdańsku przy ul. Słowackiego, składającej się z działek nr nr 47/30, 47/32, 47/34, 47/36, 55/7, 60/1 i 61 - o łącznej powierzchni 6.656 m2 dla której w Sądzie Rejonowym w G. prowadzona jest księga wieczysta KW 16321. Jednocześnie decyzji nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu faktycznym wskazał, że niezwłoczne zajęcie przedmiotowej nieruchomości jest niezbędne dla realizacji inwestycji polegającej na modernizacji i rozbudowie ul. S., a zakres tej inwestycji określony został w decyzji z dnia 21 grudnia 1999 r. (...) o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i ma oparcie w ustaleniach zawartych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego -zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta G. z dnia 18 grudnia 1997 r. (...) /Dz.Urz. Woj. G. nr 25 poz. 94/.

Przedmiotowa nieruchomość stanowi własność Barbary W. i nieostateczną decyzją tego samego organu z dnia 27 czerwca 2000 r. została wywłaszczona na rzecz Gminy Miasta G.

Potrzebę uwzględnienia wniosku Zarządu Dróg i Zieleni motywowano dodatkowo tym, że bez wejścia na nieruchomość nie jest możliwa budowa kanału deszczowego zbiorczego łączącego zlewnie w Z.-K. ze zbiornikiem retencyjnym zlokalizowanym przy ul. P. Wojewoda nie podzielił zarzutów z odwołania właścicielki nieruchomości i zaskarżoną do sądu administracyjnego decyzją opisaną wyżej decyzję utrzymał w mocy, akceptując w całej rozciągłości jej wszystkie podstawy.

W odpowiedzi na zarzuty uzupełniał przesłanki faktyczne potrzebą niezwłocznego wejścia na nieruchomość odwołującej, a mianowicie, że budowa wspomnianego kanału deszczowego jest konieczna z uwagi na planowane zakończenie w sierpniu budowy drugiej jezdni ul. S. na odcinku leśnym.

Wojewoda wyjaśniał też istotę wywłaszczenia i to, że jest ono dopuszczone przez samą Konstytucję /art. 21/.

Barbara W. skargę oparła na zarzucie naruszenia przepisu przyjętego za podstawę zaskarżonej decyzji, a zarzut argumentowała podobnie jak wcześniej w swym odwołaniu.

Zdaniem skarżącej w sprawie nie zaistniały warunki z art. 108 Kpa, do których odwołuje się art. 122 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Warunków tych nie można interpretować rozszerzające i w tym miejscu odwoływała się do wyroku NSA z dnia 24 maja 1983 r. I SA 20/83 /ONSA 1983 Nr 1 poz. 36/. W jej ocenie zamierzone roboty budowlane nie mogą być prowadzone z uwagi na brak ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę.

W skardze podnoszono nadto, iż w sprawie przedmiotowej nieruchomości toczą się różne postępowania administracyjne, które na etapie odwoławczym, w sposób rażący są przewlekane. Wśród nich miała znaleźć się nie określona bliżej sprawa w jakiej Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w uzasadnieniu wydanej decyzji pisał, że "prace związane z modernizacją i rozbudową ul. S. prowadzone są na działkach (...) z pominięciem działek stanowiących własność Barbary W." Zdanie to świadczyć miało niezbicie o zbędności nieruchomości skarżącej na cel inwestycji polegającej na modernizacji i rozbudowie ulicy. W opisanej sprawie, w dacie sporządzania skargi, miało toczyć się postępowanie odwoławcze przed Głównym Inspektorem Nadzoru Budowlanego.

Strona 1/2