Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody P. w przedmiocie pozwolenia na budowę stacji bazowej systemu radiowego dostępu abonenckiego
Tezy

Żadne przepisy szczególne nie określają minimalnej odległości obiektów wysokościowych, do których zalicza się niewątpliwie inwestycja polegająca na budowie stacji bazowej na 40 metrowej wieży antenowej od sąsiednich obiektów. Wieża taka stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, nie jest natomiast budynkiem, nie spełnia bowiem wymogów definicji zawartej w art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego, polegających na wydzieleniu z przestrzeni przegrodami budowlanymi i posiadaniu dachu.

Nie odnoszą się zatem do niej nawet unormowania rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 140/. Nie zostały natomiast wydane na podstawie art. 7 Prawa budowlanego inne warunki techniczne mogące odnosić się do tego rodzaju obiektów budowlanych.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2001 r. sprawy ze skargi Teresy R. na decyzję Wojewody P. z dnia 18 sierpnia 1999 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę stacji bazowej systemu radiowego dostępu abonenckiego - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia 21 lipca 1999 r. (...) Starosta B., powołując się na przepisy art. 151 par. 2, art. 146 par. 2 Kpa, stwierdził, że decyzja o pozwoleniu na budowę wieży antenowej dla radiowego systemu abonenckiego na działce nr 39 położonej w miejscowości M. (...) z dnia 23 listopada 1998 r. została wydana z naruszeniem prawa, lecz w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w sprawie zakończonej decyzją ostateczną o pozwoleniu na budowę wznowiono postępowanie w związku z wystąpieniem okoliczności wymienionych wart. 145 par. 1 pkt 4 i 5 Kpa, bowiem Teresa R., właścicielka sąsiedniej nieruchomości, bez własnej winy nie brała udziału tym w postępowaniu administracyjnym.

Kierownik Urzędu Rejonowego w B., przed którym prowadzone było to postępowanie, nie uznał jej za stronę ponieważ z dokumentów przedłożonych przez inwestora przy wniosku o wydanie pozwolenia na budowę wieży antenowej nie wynikało, żeby prowadzone postępowanie dotyczyło jej interesu prawnego. Przedłożony projekt zagospodarowania terenu został sporządzony na mapie nie obejmującej zabudowań ani granic działki nr 271 użytkowanej przez Teresę R., zaś z ustaleń zawartych w punkcie 4.1 oceny oddziaływania inwestycji na środowisko wynikało, że najbliższe zabudowania znajdują się w odległości 100 m od projektowanej wieży.

Niewłaściwa mapa użyta do celów projektowych oraz niezgodne ze stanem faktycznym założenia oceny oddziaływania na środowisko były przyczyną wznowienia postępowania w sprawie zakończonej wydaniem pozwolenia na budowę. Po przeprowadzeniu w sprawie postępowania ustalono jednak, że w wyniku wznowienia postępowania musiałaby zapaść decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej. Art. 146 par. 2 Kpa stanowi, że nie uchyla się w takim przypadku decyzji. Z art. 151 par. 2 Kpa wynika, że w przypadku, kiedy w wyniku wznowienia postępowania nie można uchylić decyzji na skutek okoliczności, o których mowa wart. 146, właściwy organ ograniczy się tylko do stwierdzenia wydania zaskarżonej decyzji z naruszeniem prawa oraz wskazania okoliczności z powodu których nie uchylił tej decyzji.

Wojewoda P. po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez Teresę R. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, wskazując, że zgodnie z art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ organ administracji budowlanej nie może odmówić wydania pozwolenia na budowę jeżeli:

a/ inwestor złożył wniosek o wydanie pozwolenia na budowę w terminie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu

b/ inwestor wykazał prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane

c/ projekt zagospodarowania terenu jest zgodny z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i wymaganiami ochrony środowiska, przepisami w tym techniczno-budowlanymi.

Powyższe warunki zostały spełnione, o czym świadczy ocena oddziaływania na środowisko, z której wynika, że zasięg pola elektromagnetycznego nie będzie wykraczać poza granice terenu, do którego inwestor ma tytuł prawny, a poza tym pole takie występować będzie jedynie na wysokości 42-43 m ponad ziemią, a więc na terenie niedostępnym dla ludzi. Zostały również zachowane wszelkie normy w zakresie projektowania tego rodzaju konstrukcji, a projekt budowlany jest kompletny i zawiera wszelkie uzgodnienia i opinie.

Strona 1/3