Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2022 r. w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu E. S. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 4 lutego 2022 r. nr [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia oddala sprzeciw.
E. S. wniosła sprzeciw od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z 4 lutego 2022 r. o uchyleniu decyzji Wójta Gminy z 8 lutego 2021r. o odmowie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla planowanego przedsięwzięcia inwestycyjnego polegającego na "Budowie siedliska gospodarstwa rolnego o kierunku chów brojlerów kurzych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na działce nr [..] w miejscowości R., obręb R., gmina C., powiat b., województwo p." i przekazaniu sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.
Objęta sprzeciwem decyzja została wydana w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Wnioskiem z 7 czerwca 2017 r. A.M. wystąpił do Wójta Gminy o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie siedliska gospodarstwa rolnego o kierunku chów brojlerów kurzych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na działce nr [.] w R., gmina C., powiat b.
Decyzją z 10 stycznia 2018 r. Wójt Gminy odmówił wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla planowanego przedsięwzięcia, a decyzją z 20 kwietnia 2018 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy.
Wyrokiem z dnia 6 listopada 2018 r., sygn. II SA/Gd 441/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę A. M. wskazując, że planowana inwestycja godzi w ustalenia zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i nie mieści się w definicji dopuszczonej zabudowy zagrodowej. Sąd uznał, iż zamierzenie budowlane inwestora z uwagi na wielkość obiektów, ilość i planowaną intensywność produkcji prowadzi do wniosku, że planowana inwestycja ma służyć realizacji na terenie przeznaczonym pod siedlisko rolnicze funkcji produkcyjnej, co narusza zasadę zgodności planowanej inwestycji z planem miejscowym. Zdaniem Sądu, powyższe czyni zbędnymi rozważania czy inwestycja wpisuje się w definicję zabudowy zagrodowej czy nie. Przewidywana wielkość produkcji - 334524 sztuk brojlera (1338 DJP) w jednym cyklu produkcyjnym należy postrzegać w kategorii inwestycji już nie rolnej a produkcyjnej, bowiem wielkość, planowane karmienie paszami pochodzącymi wyłącznie od dostawców zewnętrznych, dowóz piskląt i wywóz sztuk przeznaczonych do sprzedaży wskazują, że w istocie inwestor nie planuje prowadzić upraw i jakiejkolwiek produkcji rolnej na potrzeby planowanego chowu drobiu, a jedynie na gruncie o powierzchni ponad 6 ha ma zamiar wybudować kurniki wraz z niezbędnymi urządzeniami i budynkami.
Wyrokiem z dnia 21 maja 2020 r., sygn. II OSK 593/19, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok sądu wojewódzkiego oraz uchylił decyzje organów obu instancji. W uzasadnieniu NSA wskazał, że nie można pomijać współczesnego charakteru gospodarki rolnej powodującego utratę aktualności tradycyjnego rozumienia pojęcia zagrody. Wskazano, że zabudowa zagrodowa w gospodarstwie rolnym nie musi znajdować się w obrębie jednej działki ewidencyjnej. Nie można przy tym zgodzić się z Sądem I instancji, że wielkość planowanego chowu drobiu powoduje, że przedmiotową inwestycję należy postrzegać w kategorii inwestycji już nie rolnej a produkcyjnej. Przewidziane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie - teren rolniczy, to teren, na którym ma być prowadzona działalność rolnicza. Działalność rolnicza to działalność obejmująca produkcję rolniczą, a taką niewątpliwie jest chów drobiu i to niezależnie od jego wielkości.