Sprawa ze skargi na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w G. w przedmiocie choroby zawodowej
Tezy

Nawet najmniejszy stopień uszkodzenia słuchu, który mieści się w pojęciu choroby zawodowej wymienionej w wykazie chorób zawodowych stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ i spowodowany jest przez występujące w środowisku pracy warunki, spełnia wszystkie kryteria do uznania zachorowania na chorobę zawodową. Jedynie dające się wykazać wyższe prawdopodobieństwo zachorowania na taką chorobę w innym niż zakład pracy środowisku może uzasadnić odmowę stwierdzenie zachorowania jako choroby zawodowej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Zygmunta R. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w G. z dnia 5 czerwca 2000 r. (...) w przedmiocie choroby zawodowej - uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie strona 1/3

Kolejowy Inspektora Sanitarny w G., decyzja z dnia 13 kwietnia 2000 r. odmówił stwierdzenia u skarżącego Zygmunta R. choroby zawodowej wymienionej w pkt 15 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. /Dz.U. nr 65 poz. 293 ze zm./. Stwierdzono, że skarżący przez trzydzieści lat pracował na stanowiskach, na których narażony był na hałas. Nie uznano jednak choroby niedosłuchu jako choroby zawodowej, ponieważ z orzeczeń właściwych komisji lekarskich wynika, że uszkodzenie słuchu u skarżącego jako typu mieszanego nie pozwala na rozpoznanie zawodowego uszkodzenia słuchu.

Odwołanie skarżącego nie zostało uwzględnione, gdyż zaskarżoną decyzją z dnia 5 czerwca 2000 r. (...) Wojewódzki Inspektor Sanitarny na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Również organ odwoławczy przyjął, że rozpoznany u skarżącego niedosłuch typu odbiorczego z komponentną przewodzeniową ucha prawego i niedosłuch typu mieszanego ucha lewego nie są wymienione w wykazie chorób zawodowych. Ten wniosek potwierdziło orzeczenie Centrum Naukowego Medycyny Kolejowej w W. przyjmując u skarżącego upośledzenie słuchu typu odbiorczego w uchu prawym oraz przewodzeniowo-odbiorczego w uchu lewym. W konkluzji organ odwoławczy stwierdza, iż schorzenia występujące u skarżącego nie mają żadnego związku przyczynowego z wykonywaniem pracy zawodowej a przyczyną rozpoznania schorzenia jest zapalenie uszu, które było powodem zabiegu operacyjnego. Organ przyznaje, że skarżący ponad trzydzieści lat pracował w warunkach narażających na hałas.

W nazwanej odwołaniem skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący wnosi o zmianę zaskarżonych decyzji, gdyż nie zgadza się ze stwierdzeniem, iż schorzenie nie ma związku w przebytym zatrudnieniem. Skarżący podaje przebieg pracy zawodowej cały czas pracując w narażeniu na chorobę z powodu hałasu. Nadto wskazuje, iż od lat wiadomo było, iż traci słuch ale chcąc dopracować do wcześniejszej emerytury prace tę kontynuował.

Odpowiadając na skargę organ odwoławczy wnosi o jej oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zaskarżona decyzja nie jest zgodna z prawem. Zasadniczym elementem postępowania jest ustalenie czy w środowisku pracy były warunki, jakie mogły prowadzić do zachorowania i czy stwierdzona choroba mieści się w wykazie chorób zawodowych. Stosownie, bowiem do par. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./ za choroby zawodowe uważa się choroby określone w wykazie chorób zawodowych stanowiących załącznik do rozporządzenia, jeżeli zostały spowodowane działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy. Pojęcie choroby zawodowej jest zatem pojęciem prawnym, ponieważ jej definicja wynika z normy prawa. Nie każde, więc zachorowanie pozostające nawet w związku przyczynowym z warunkami, jakie wystąpiły w czasie zatrudnienia prowadzi do uznania za chorobę zawodową.

Strona 1/3