1. Organ odwoławczy, powołując jako podstawę prawną rozstrzygnięcia art. 134 Kpa w związku z art. 28 Kpa, postanowieniem stwierdził niedopuszczalność odwołania. Skoro odwołanie zawierało zarzuty wskazujące na naruszenie interesu prawnego, a nie tylko faktycznego, organ odwoławczy obowiązany był rozpoznać to odwołanie, a jeżeli nie podzieliłby indywidualnego interesu prawnego, to należało wydać decyzję o umorzeniu postępowania odwoławczego na podstawie art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa.
2. Ochrona interesów osób trzecich występuje nie tylko na etapie pozwolenia na budowę, wydanego na podstawie przepisów prawa budowlanego, lecz już we wstępnym etapie procesu inwestycyjnego, w ramach ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/.
Decyzją z dnia 25 października 1995 r. Prezydent Miasta na podstawie art. 1 ust. 2, art. 39, art. 40 ust. 1 i 3, art. 42, art. 46 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/, ustaleń miejscowego planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego dzielnicy W.-D., zatwierdzony uchwałą (...) Rady Miasta G. z dnia 17 listopada 1994 r. /Dz.Urz. Woj. G. nr 29 poz. 151/ w wyniku rozpatrzenia wniosku Marii i Józefa H. ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie dwóch garaży na posesji przy ul. D. w G.
W decyzji ustalono warunki wynikające z ustaleń miejskiego planu zagospodarowania przestrzennego, warunki wynikające z przepisów szczególnych tj. Rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. nr 10 poz. 46 z 1995 r./, warunki w zakresie infrastruktury technicznej, wymagania dotyczące ochrony interesów osób trzecich oraz wymagane uzgodnienia projektu budowlanego.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał na zastrzeżenia właścicieli lokali mieszkalnych budynku przy ul. H. w G., których nie uwzględniono, bowiem budowa garaży indywidualnych na terenie zabudowy jednorodzinnej nie jest sprzeczna z ustaleniami planu miejscowego. Budowa drogi na zapleczu budynków przy ul. H., zapewniającej dojazdy do budynków mieszkalnych przy ul. H. oraz do posesji o zabudowie bliźniaczej zlokalizowanych na zapleczu ul. D. - została zrealizowana na mocy decyzji Wydziału Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska tut. Urzędu z dnia 8 grudnia 1997 r. zatwierdzającej plan zagospodarowania przestrzennego i udzielającej pozwolenia na budowę i zagospodarowanie wnętrza bloku.
W odwołaniu od powyższej decyzji Bogdan B. i Teresa S.-K. reprezentowani przez adw. Wincentego B. wnosili o zmianę decyzji przez nieuwzględnienie wniosku Marii i Józefa H. dotyczącego warunków zabudowy i zagospodarowania terenu na budowę dwóch garaży na przedmiotowej nieruchomości.
Odwołujący w szczególności zarzucali, że sporna inwestycja zlokalizowana jest w strefie ochrony konserwatorskiej. Ponadto pozostaje w sprzeczności z przepisami rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46/ z uwagi na niemożliwość zachowania 4 m odległości od granicy posesji z drogą dojazdową bowiem brak takiej drogi na zapleczu ul. G.
Odwołujący podnosili uciążliwość nieruchomości dla mieszkańców oraz kwestionowali realizację drogi na zapleczu budynków przy ul. G. Droga taka dotąd nie została wykonana. Odwołano się do pisma Prezydenta Miasta z dnia 2 stycznia 1995 roku, z którego wynika, że działka przy ul. D. została wydzielona geodezyjnie wraz z drogą dojazdową do tej działki od strony ul. D. W tej sytuacji w ocenie odwołujących nie można wydzielić drugiej drogi do tej działki przez tereny na zapleczu ul. G.