Sprawa ze skargi na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia do rozbiórki obiektu budowlanego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Sędziowie: Sędzia WSA Janina Guść Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski (spr.) Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Małgorzata Kuba po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 5 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi I. S. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 20 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia do rozbiórki obiektu budowlanego 1. uchyla zaskarżone postanowienie, 2. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącej I. S. kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/9

Decyzją ostateczną z dnia 24 maja 2002 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nakazał K. i A. R. rozbiórkę obiektu budowlanego o konstrukcji drewnianej, nietrwale związanego z gruntem, pełniącego funkcję letniskową wraz z zadaszonym tarasem stanowiącym całość z ww. obiektem, wybudowanego samowolnie na działce nr [...] w B..

Wobec upływu terminu do wykonania obowiązku rozbiórki, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego upomnieniem z dnia 27 września 2011 r. wezwał obecną właścicielkę obiektu budowlanego I. S. do bezzwłocznego wykonania obowiązku rozbiórki, z zagrożeniem skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego.

Pismem z dnia 27 października 2011 r. I. S. poinformowała, że dokonała rozbiórkę tarasu będącego częścią przedmiotowego obiektu budowlanego.

Organ egzekucyjny wszczął postępowanie egzekucyjne w sprawie obowiązku rozbiórki opisanego wyżej obiektu budowlanego, doręczając I. S. w dniu 20 stycznia 2012 r. tytuł wykonawczy z dnia 16 stycznia 2012 r.

Zarzuty I. S. w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego zostały oddalone postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Postanowienie to zostało utrzymane w mocy, a zgodność z prawem postanowienia w tym zakresie została potwierdzona w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 18 lipca 2012 r., sygn. akt II SA/Gd 312/12.

Postanowieniem z dnia 21 listopada 2012 r., nr [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nałożył na I. S. grzywnę w wysokości 10.000 zł w celu przymuszenia do wykonania obowiązku rozbiórki opisanego na wstępie obiektu budowlanego. Organ pierwszej instancji wyjaśnił, że ustalając wysokość nałożonej wziął pod uwagę, że obowiązek wynikający z ostatecznej decyzji podlega rygorowi wykonania od ponad 10 lat. Przez ten czas poprzedni właściciel, a obecnie I. S., nie wykonali nakazu rozbiórki. Ponadto wyjaśnił, że grzywna w celu przymuszenia może być nałożona tylko raz. W celu uniknięcia sytuacji, w której zobowiązana zapłaciłaby grzywnę, a przedmiotowego obiektu budowlanego nie rozebrałaby, należało nałożyć grzywnę w wysokości 10.000 zł. Jednocześnie podniósł, że grzywna jest najmniej uciążliwym środkiem egzekucyjnym, z uwagi na możliwość jej umorzenia, a także ze względu na dopuszczalność kolejnego środka egzekucyjnego w postaci wykonania zastępczego.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła I. S. wskazując, że nie jest dopuszczalne "przekierowanie" postępowania egzekucyjnego z poprzednich właścicieli na skarżącą bez podania podstawy prawnej. Wskazała, że organ pierwszej instancji naruszył art. 59 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 roku o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jednolity Dz.U. z 2012 r., poz. 1015 - dalej jako p.e.a.) prowadząc postępowanie w stosunku do skarżącej. Zarzuciła ponadto, że organ pierwszej instancji nie uzasadnił nałożenia grzywny w maksymalnej wysokości. Niedopuszczalne jest przenoszenie przez organ odpowiedzialności za niewykonanie nakazu rozbiórki przez poprzednich właścicieli na skarżącą. Niedopuszczalne jest także uzasadniania nałożonej grzywny zdarzeniami przyszłymi i przypuszczeniami.

Strona 1/9