Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Janina Guść Asesor WSA Katarzyna Krzysztofowicz Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Lewandowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2008 r. sprawy ze skargi M. P. i G. P. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 30 listopada 2007 r., nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego 1/ uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 7 września 2007 r., nr [...], 2/ zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego solidarnie na rzecz skarżących M. i G. P. 500 (pięćset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, 3/ orzeka, że wymienione w punkcie pierwszym wyroku decyzje nie mogą być wykonane.
Decyzją z dnia 10 kwietnia 2007 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, powołując się na art. 48 ust. 1 i 4 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, nakazał skarżącym M. i G. P. rozebranie domku letniskowego, zbudowanego z trzech kontenerów, oraz drewnianego sanitariatu znajdujących się na działce nr [...] w K.
Uzasadniając decyzję organ nadzoru budowlanego wskazał, że skarżący wymienione obiekty budowlane zbudowali po 1 stycznia 1996 r. bez wymaganego pozwolenia na budowę i nie wykonali nałożonego na nich postanowieniem z 18 września 2006 r. obowiązku przedstawienia do 30 marca 2007 r. zaświadczenia Wójta Gminy o zgodności wybudowanych obiektów budowlanych z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w szczególności z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ostatecznej w dniu wszczęcia postępowania decyzji o warunkach zabudowy, czterech egzemplarzy projektu budowlanego oraz oświadczenia o posiadaniu uprawnienia do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.
Na skutek odwołania skarżących Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 16 lipca 2007 r. uchylił decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 10 kwietnia 2007 r. i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia.
Uzasadniając swoją decyzję organ odwoławczy wskazał, że z zebranych dowodów nie wynikało jednoznacznie, kiedy obiekty budowlane, których dotyczy sprawa, zostały pobudowane. W związku z tym zwrócił się do skarżących pismem z dnia 28 czerwca 2007 r. o wyjaśnienie tej kwestii. W odpowiedzi skarżący wskazali w piśmie z dnia 5 lipca 2007 r., iż te obiekty budowlane wybudowali w lipcu 1993 r. Wobec tego organ odwoławczy, powołując się na art. 103 ust. 2 Prawa budowlanego z 1994 r., stwierdził, że w rozpoznawanej sprawie należało stosować art. 37 i art. 40 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane, a nie art. 48 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. W konsekwencji tego uznał, że sprawa wymaga ponownego rozpoznania i z tego powodu decyzje organu pierwszej instancji uchylił i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia.
Powtórnie rozpatrując sprawę Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 7 września 2007 r., powołując się na art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z 24 października 1974 r. Prawo budowlane w związku z art. 103 ust. 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, ponownie nakazał skarżącym rozebrać domek letniskowy i sanitariat, położone na działce nr [...] w K.
Uzasadniając swoją decyzję organ nadzoru budowlanego wskazał, że skarżący wymienione w decyzji obiekty budowlane wybudowali bez wymaganego pozwolenia na budowę w lipcu 1993 r., że w tym czasie dla terenu, w skład którego wchodziła także działka nr [...], obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony uchwałą Rady Gminy z 24 lipca 1992 r., który działkę tą przeznaczał na łąki oraz że obecnie dla tego terenu nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, gdyż dotychczasowy utracił moc na podstawie art. 87 ust. 3 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Następnie organ administracji, powołując się na wyrok Sądu Najwyższego z 28 czerwca 1985 r. w sprawie III ARN 11/85, przyjął, że teren, dla którego nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie jest przeznaczony pod zabudowę. Organ wskazał, że tezę taką podzielił też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 20 kwietnia 2006 r. w sprawie II SA/Gd 879/04. Ponadto organ administracji wskazał, że podstawą nakazu rozbiórki mógłby być także art. 37 ust. 2 Prawa budowlanego z 1974 r., gdyż działka nr [...] znajduje się w otulinie Nadmorskiego Parku Krajobrazowego, gdzie obowiązują szczególne rygory określone przez przepisy ustawy z 24 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.