Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder, Sędziowie sędzia WSA Marek Leszczyński, asesor sądowy WSA Barbara Romanczuk (spr.), po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 grudnia 2021 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] września 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] września 2021 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. po rozpatrzeniu odwołania E. S. reprezentowanej przez pełnomocnika adwokata M. Ż., od decyzji Wójta Gminy N. z dnia [...] lipca 2021r. nr [...] w sprawie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu niepodejmowania lub rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym synem A. L., utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.
Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:
Wnioskiem z dna [...] kwietnia 2021 r. E. S. wystąpiła o przyznanie jej świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad niepełnosprawnym synem. Decyzją Wójta Gminy N. z dnia [...] maja 2021 r., Nr [...], odmówiono przyznania wnioskowanego świadczenia ze względu na fakt pobierania przez stronę emerytury. Po rozpatrzeniu odwołania od powyższej decyzji Kolegium decyzją z dnia [...] lipca 2021 r., Nr [...], uchyliło decyzję organu I instancji i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia, wskazując na konieczność zapewnienia stronie możliwości wyboru między prawem do emerytury a prawem do świadczenia pielęgnacyjnego.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2021 r., organ I instancji odmówił ponownie przyznania E. S. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu niepodejmowania lub rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawnym synem A. L. Jako powód odmowy przyznania świadczenia organ wskazał fakt, że skarżąca posiada ustalone prawo do emerytury, przez co spełniona została przesłanka negatywna z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy. Organ powołał się na oświadczenie strony, w którym stwierdziła iż nie zawiesza prawa do emerytury.
Od powyższej decyzji odwołanie złożyła E. S. zarzucając organowi I instancji błędną wykładnię art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy polegającą na pominięciu celów ustawy i przyjęcie, że okoliczność pobierania przez skarżącą emerytury stanowi negatywną przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, w związku z czym wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i orzeczenie co do istoty sprawy. Dla poparcia swego stanowiska powołano się na wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych w Białymstoku (II SA/Bk 139/17) oraz w Łodzi (II SA/Łd 422/16).
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] września 2020 r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu swego stanowiska organ II instancji wskazał - opierając się w tej mierze na treści art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych - że osoba wymagająca opieki - A. L. jest kawalerem i legitymuje się orzeczeniem Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w H. z dnia [...] stycznia 2021 r. Nr [...], o zaliczeniu do znacznego stopnia niepełnosprawności do dnia [...] stycznia 2025 r. W orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność istnieje od dzieciństwa. Kolegium wskazało, że z wnioskiem o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego wystąpiła jego matka - E. S., która pobiera emeryturę przyznaną przez ZUS w B. (dowód: decyzja ZUS w B. z dnia [...] marca 2021 r., znak: [...]).