Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy J. K. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia WSA Mirosław Wincenciak (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 marca 2017 r. sprawy ze skargi T. Ł. i J. Ł. na uchwałę Rady Gminy J. K. z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

W dniu [...] maja 2011 r. Rada Miejska w J., działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm., zwanej dalej: "u.s.g."), art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. z 2004 r. nr 121, poz. 1266 ze zm.) oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717, zwanej dalej: "u.p.z.p.") podjęła uchwałę nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części wsi O.-obszar planistyczny O.

Powyższa uchwała została opublikowana w ww. Dzienniku Urzędowym, pod pozycją [...] nr [...] z dnia [...] września 2011 r.

W dniu [...] września 2016 r. J. i T. Ł. (zwani dalej: "Skarżącymi"), działając jako współwłaściciele działki nr [...], położonej w obrębie O., gmina J., złożyli do tut. Sądu skargę na ww. uchwałę Rady Gminy J. z dnia [...] maja 2011 r. w zakresie drogi oznaczonej w tym planie jako 7 KD-D. Na podstawie art. 28 ust. 1 u.p.z.p. oraz art. 101 ust. 1 u.s.g. wnieśli o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały, ewentualnie o stwierdzenie jej niezgodności z prawem.

W uzasadnieniu skargi Skarżący podnieśli, że zgodnie z załącznikiem graficznym do przedmiotowego planu, droga oznaczona w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako 7 KD-D będzie miała inny przebieg niż określony w decyzji o warunkach zabudowy z dnia [...] października 2008 r. oraz decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości z dnia [...] października 2009 r.

Zdaniem Skarżących umiejscowienie drogi 7 KD-D w uchwalonym planie narusza art. 2 u.p.z.p.- definiujący pojęcie ładu przestrzennego, art. 17 pkt 5, 9, 13 u.p.z.p. oraz art. 8 k.p.a. i stanowi nieuzasadnione nadużycie władztwa planistycznego. Podnieśli, że zgodnie z zapisami powyższego planu droga, umożliwiająca dojazd do pozostałych działek przebiegać będzie przez teren działek nr [...] oraz nr [...], zgodnie z rysunkiem stanowiącym integralną część planu przez całą szerokość działki nr [...], co całkowicie uniemożliwi korzystanie z nieruchomości w sposób zgodny z jej dotychczasowym przeznaczeniem, jakim była możliwość realizacji zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej, ponieważ dzieli ją na dwie działki o powierzchni około 300 m2 niespełniające wymogu działki budowlanej wynikającego z tegoż planu (min. powierzchnia działki 700 m2 w zabudowie bliźniaczej oraz 900 m2 w zabudowie jednorodzinnej). W związku z powyższym, jako właściciele działki nr [...] zostaną pozbawieni uprawnienia do realizacji jakiejkolwiek inwestycji na tej działce, co spowoduje z kolei naruszenie ich interesu prawnego do nieruchomości.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na niewyczerpanie środków zaskarżenia. Podniósł, że Skarżący złożyli jedynie wniosek o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (pismo z dnia [...] lutego 2016 r.) oraz wniosek o wykup nieruchomości geod. [...] obr. O. (pismo z dnia [...] maja 2016 r.), nie złożyli natomiast wezwania do usunięcia naruszenia prawa. W przypadku, gdyby Sąd przyjął skargę do rozpatrzenia, organ wniósł o jej oddalenie. Wskazał, że Skarżący na etapie opracowania planu nie wnieśli żadnej uwagi. Ponadto organ wyjaśnił, że dla terenu obejmującego działkę nr [...] obr. O., której właścicielami są Skarżący w dniu [...] października 2008 r. została wydana decyzja o warunkach zabudowy nr [...]. Podniósł, że ww. decyzja wydana została dla inwestycji polegającej na budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych na działce nr geod. [...] we wsi O., gm. J. wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną i drogą dojazdową na działce nr geod. [...] i części działki nr geod. [...] oraz zjazdem z drogi gminnej. Decyzją z dnia [...] października 2009 r., nr [...] dokonano podziału działki nr [...] obr. O., na działki o nr geod.: [...], [...], [...]. Po podziale, dla działki nr geod. [...] obr. O., będącej przedmiotem wniosku, nie uzyskano odrębnej decyzji o warunkach zabudowy. Organ podniósł, że przedmiotowy plan wszedł w życie w dniu [...] lipca 2011 r. Działki o nr geod. [...] obr. O. (numery przed podziałem), które były objęte decyzją o warunkach zabudowy, w miejscowym planie zostały oznaczone symbolami: 2.22 MN, 23 KDW, 7 KD-D, 2.14 MN,ZP i przeznaczone w częściach pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zieleń urządzoną, drogę publiczna dojazdową oraz drogę wewnętrzną. Wskazano, że z załącznika do ww. decyzji o warunkach zabudowy wynika, że działki objęte decyzją zostały przeznaczone pod zespół budynków jednorodzinnych oraz drogę wewnętrzną. Ww. decyzja określała jedynie przebieg drogi wewnętrznej (obecnie w planie 23 KDW), załącznik do decyzji nie przewidywał przebiegu spornej drogi (obecnie w planie 7 KD-D). Mając powyższe organ stwierdził, że przeznaczenie działek o nr geod. [...] obr. O. (numery przed podziałem) określone w miejscowym planie oraz w decyzji o warunkach zabudowy jest tożsame. Zaznaczył, że decyzja została wydana na duże działki przed podziałem, a nie na działkę nr geod. [...] obr. O., która jest przedmiotem rozważań. Działka o nr geod. [...] obr. O. (przed podziałem) w dalszym ciągu może być wykorzystywana do celów zabudowy mieszkaniowej. Podkreślił, że wydana decyzja o warunkach zabudowy nie określała liczby budynków możliwych do zrealizowania na terenie objętym decyzją, zatem nie można stwierdzić, że plan ograniczył możliwość wykorzystywania działek nr geod. [...] obr. O. w dotychczasowy sposób.

Strona 1/6