Sprawa ze skargi na decyzję P. Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w B. w przedmiocie zakazu wprowadzania do obrotu brojlerów
Uzasadnienie strona 10/11

Nadto odnośnie zarzutów dotyczących nieprawidłowego zastosowania środka zaradczego po kontroli wskazać można, że przepis art. 54 ust. 2 Rozporządzenia nr 882/2004 wymienia środki zaradcze pozostające w dyspozycji organu w sytuacji wykrycia niezgodności. Przepis art. 54 ust. 1 tego Rozporządzenia określa natomiast wprost, że środki te stosuje się w sytuacji wykrycia niezgodności. Jednocześnie nie uzależnia on w żaden sposób, jak bezzasadnie podnosi skarga, możliwości zastosowania środków zaradczych od jakichkolwiek okoliczności związanych z zaistnieniem niezgodności, w tym od przyczyn czy częstotliwości ich wystąpienia. Oznacza to zatem, że prawodawca unijny powiązał konieczność zastosowania środków zaradczych wyłącznie z faktem zaistnienia niezgodności, nie warunkując tej konieczności żadnymi innymi okolicznościami. W konsekwencji nawet przypadkowe czy jednorazowe wystąpienie niezgodności nie zwalnia danego podmiotu od odpowiedzialności administracyjnej z art. 54 ust. 2 Rozporządzenia nr 882/2004. Skoro więc w przepisach art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o produktach pochodzenia zwierzęcego oraz art. 7 ust. 1, 2 Rozporządzenia nr 999/2001 i załącznika IV rozdział I lit. b do tego Rozporządzenia ustanowiony został zakaz karmienia zwierząt gospodarskich paszami zawierającymi białka pochodzenia zwierzęcego, a obecność tego rodzaju składników została potwierdzona wynikiem badania laboratoryjnego paszy podawanej brojlerom z kurnika skarżącego, to tym samym nie ulega wątpliwości, że w sprawie zaistniała niezgodność polegająca na tym, że w przedmiotowym wypadku brojlery z tego kurnika były karmione paszą nie odpowiadającą wymaganiom określonym w przepisach. Ta natomiast okoliczność, już sama w sobie, upoważniała organ do podjęcia środków zaradczych mających na celu wyeliminowanie stwierdzonej nieprawidłowości.

Rację ma zatem PWLW, że nie było w sprawie potrzeby przeprowadzania dowodów mających na celu wykazanie okoliczności związanych z zaistnieniem niezgodności, w tym że powstała ona np. na skutek zanieczyszczenia istniejącego w zakupionej paszy lub przy przewozie. Te okoliczności bowiem nie mają wpływu na możliwość zastosowania środków zaradczych wymienionych w art. 54 ust. 2 Rozporządzenia nr 882/2004. Bezcelowe byłoby więc przeprowadzanie dowodu z badania próbek paszy u producenta paszy, czy też z innych miejsc lub partii paszy znajdujących się na fermie skarżącego. Nawet bowiem gdyby wykazano, że wytwórca paszy nie naruszał przepisów, czy też że w innych miejscach na fermie skarżącego pasza nie zawierała niedozwolonego białka zwierzęcego, nie oznaczałoby to, że pasza podawana brojlerom z kurnika skarżącego nie zawierała niedozwolonego białka zwierzęcego i nie spowodowałoby to uwolnienia się skarżącego od odpowiedzialności oraz nie stanowiłoby podstawy do niezastosowania środków zaradczych. Jak wskazał WSA w Bydgoszczy w wyroku w sprawie II SA/Bd 68/14, "Istotne, w świetle regulacji art. 54 rozporządzenia nr 882/2004, jest bowiem to, czy niedozwolone białko zwierzęce wystąpiło w paszy w ilości - średnio na oznaczenie - ponad 5 zidentyfikowanych cząstek zwierzęcych. Ten wskazany margines wyczerpuje więc, z woli prawodawcy unijnego, wszelkie przypadkowe czy niewielkie zanieczyszczenia paszy białkiem zwierzęcym". Taka sytuacja miała miejsce w sprawie niniejszej, co uzasadniało wszczęcie postępowania przez organy Inspekcji Weterynaryjnej.

Strona 10/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6168 Weterynaria i ochrona zwierząt
Inne orzeczenia z hasłem:
Inspekcja weterynaryjna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Lekarz Weterynarii